Yabadabadu 🔥
İlkokulda pekiyi almak için uğraşırdık. hoca aferim desin yıldız atsın deftere diye ödevimi eksiksiz yapardım. çokta mutlu olurdum, onun verdiği heyecan 'anne bak hoca bana yıldız attı' demek ne büyük zevkimdi... ortaokulda ise proje ödevlerini bitirir ek puan almaya çalışırdım. sınavlarım iyiydi ama hocanın projeyle geçirdiği dersleri daha çok severdim. ve tabikide oks (sbs ya da en yeni adıyla teog) derdi olmuştu. anadolu yada fen lisesini kazanamazsam okutmayacaklarını düşünerek sınavlara çalışmak, arkadaşlarıma bunu anlattığımda babama 'nasıl baban var' gözüyle bakmaları, ve hallerine şükretmeleri, gerçekten garip bir duyguydu. düşünüyorum da fazla abartmış ailem. hatta psikolojim bile bozulmuştu o yıllarda. sınava gireceğimi ve düşük not alıp ailemin istediği okulu kazanamayacağımı ve okula göndermeyeceklerini düşündükçe ağlardım. sürekli dua ederdim 'allah'ım ne olursun kazanayım. ya canımı al ya da o liseyi kazanmamı sağla' diye. ne garip değil mi? liseyi kazandım dualarla ya da çalışmamdan kaynaklı olduğu tartışılır. ama kazanmıştım. dünyada benden mutlusu yoktu. milletin övmeleri babamın gururlanması. daha sonra bu lys ygs derdi çıktı. ve aynı şeyi babam burda da dedi. İyi bir bölüm kazanamazsın göndermem diye. ama bu sefer ağlamadım. çocukluk zamanım olsa ağlardım. dua ederdim.' ya canımı al allah'ım, ya da bu bölümü kazanayım' diye. ama bu sefer öyle birşey olmadı hatta babama çok kızdım. benim iyiliğim için yapıyordu bunu biliyorum. ama o çocuklukta ettiğim dualar, döktüğüm gözyaşları aklıma geldikçe öfkem artıyor. İyi mi yaptı kötümü yaptı tartışılır. lys ve ygs maratonunda ağlamadım hiç. dua ettim tabi, dersimede çalıştım. ama ' göndermezse gördermesin. girer bir işe çalışırım, ekmeğimi öylede kazanırım böylede ' diye düşündüm. aklım başıma gelmişti. hep şikayet ederim bu durumlardan. anneme yakınırım olayları ve nicelerini. sadece tek öğrendiğim ilerde çocuklarım olursa, onları tehdit ederek değilde. ödül vererek olayları anlatarak bir yol göstericem. yinede sağolsun, babam sayesinde bu günlerdeyim. ne kadar psikolojimi bozulmuş olsada... allah'a emanetsiniz..

Yorumlar