korebe
öyle bir çağdayız ki sadece yaşıyoruz.yaşamak dediğim de nefes alıp, yemek yiyip,uyumak ve hergün aynı şeyleri yapmaktan ibaret.tekdüze ve yavan bir şekilde canlılığımızı sürdürüyoruz.mutlu yaşamıyoruz artık,yaşatmıyoruz birbirimizi.herkes birbirinin kuyusunu kazar vaziyette elinde kürekle bekliyor.İlışkiler son derece samimiyetsiz.mutsuzuz artık ve bu mutsuzluk giderek sarıyor insanlığı.yolda giderken mesela gülen bir insan görsek : ''neden gülüyor ki şimdi bu ?'' diye sorguluyoruz.gülmek son derece normal bir şeyken mutsuz ve asık suratlar görmeyi normalleştirip gülen bir yüz görmeyi anormalleştiriyoruz.mutsuzluğa bu denli alışıyoruz işte.yaşadığımız çağın adına isimler koyuyorlar ya hani teknoloji çağı, bilgi çağı, iletişim çağı falan diye bana saçma geliyor.çağımızın adı basbayağı mutsuzluk çağı...

Yorumlar