düşünüyorum da çok garip varlıklarız ya.ne istediğimiz belli değil.sürekli başka başka şeyler istiyoruz.lisedeyken üniversite hayaliyle yanıp tutuşuyoruz,üniversiteye gelince liseye dönebilmeyi düşlüyoruz.okuldayken vizelerden,finallerden yakınır evi isterdik şimdi evde yatmaktan sıkılıp okulu istiyoruz.kışın donarken yaz bir an önce gelsin diye bekliyoruz,yazın sıcağından da sürekli yakınıyoruz.yeni bir telefon,ayakkabı,pantalon veya bir gözlük beğeniyoruz,alıyoruz 1 ay geçmeden yeni modellerine gönlümüzü kaptırıyoruz.tahammül etmeyi,sabırlı olmayı,elimizdekilerle yetinmeyi giderek unutuyoruz.yaşadığımız bu duygusuz ve tüketici çağın birer oyuncağı olarak her gün farkli şeyler istiyoruz.mesela bakın ineklere istekleri su ve ot,bunları verin ineklere yeşinler içsinler yatsınlar.dert tasa yok,mutlular en azından :d

büyük bir şükürsüzlük, tahammülsüzlük var. hayattan bıkkınlık, "çok dertliyim pfff" modu var herkeste.. sanki dert bir tek 1-2 kişide var, herkesin derdi kendine büyük, birbirlerini küçümseyip "benim derdim daha büyük" tartışmaları bile bazen olmuyor değil.. hayattan zevk almayı unuttular, unuttuk. gerçi; biliyor muyduk ki unuttuk? o da ayrı bir konu.. kışın "çok soğuk .ss" deyip yazı istemek, yazın "çok sıcak .ss" deyip kışı istemek yerine, kışın o içine işleyen soğuğunu hissedip, yazın o kan dolaşımını hızlandıran ısıyı ve sıcaklığı hissedebilsek, hayatın göz açıp kapatmak kadar hızlı geçtiğini hatırlayıp, geçen zamanın ve anın tadını çıkarabilsek, her şey çook daha iyi ve güzel olacak :) sürekli dert yanmak yerine, içinde bulunulan zaman diliminden zevkler çıkarmaya çalışsak, bir tane bile kötülük kalmaz dünyada..

@liseli yazdıklarının altına imzamı atarım çok haklısın 👍👍

ben o gruba girmiyorum. liseye dönmek istemedim sadece özledim. sınavlardan yakınmadım hiç. ders çalışmayı seviyorum. her ne kadar bölümümü sevmesemde öğrenmeliydim, çaba göstermeliydim. kışın insanın içini titreten o soğuğunu seviyorum. kendimi iyi hissettiriyor. yaşadığımı hissediyorum. kasvetli basık havasını seviyorum. yaz ve sonbahar en sevdiğim mevsimlerdir. yazın güneşin denize vuran ışıltılarını seviyorum. çocukluğumun geçtiği evi anımsatıyor bana. yemyeşil ağaçların arasında deniz manzaralı küçük ahşap bir ev. sonbaharda ağaçların rengarenk görüntüsüne tanık olunca doğaya bir kez daha hayran oluyorum. elimdeki şey eskimediği, bitmediği, bozulmadığı sürece yeni bir şey almıyorum. almamaya özen gösteriyorum. İhtiyacım varsa alırım yoksa almam. alayımda kenarda köşede dursun demem. geçen sene yani üniversitedeki ilk yılımda sabretmeyi, elimdekilerle yetinmeyi çok iyi öğrendim, tecrübe ettim. bildiğim bir şeydi ama hiç deneyimlememiştim. İyiki de yaşamışım bunları. velhasıl kelam hayat sadece olumsuzlukları barındırmıyor. güzel bakarsak güzellikleri görürüz. hep şikayet ederek nereye kadar gidebilir zavallı insanoğlu.

İmzamı bırakıyorum şuraya.

@kayıpgalaksi cümlelerine sağlık ✌👍👍👍