İsterdim ki başını dizlerime koyup ağla ağlayabildiğin kadar, içindeki zehir temizlenene kadar. 14 yaşında büyümek zorunda kalmış ama hiç büyüyememiş; sevdasından ve her şeyden önce vatan demiş, küçücük yaşta ölümü göze almiş; yeri gelince ziya osman'ın dizelerindeki çocuk gibi mektep karyolasında ağlamış, her zorluğa göğüs germiş ama vazgeçmemiş olan harbiyeli hayallerinden oldu, içi muhtemelen kor olup yandı ama ben bi damla su bile dökemedim. söylenecek tüm sözlerin sonundayız artık,'neyin var'diyenlere cevap olarak 'yorgunum' kelimesinin arkasına saklanmaktan başka bir şey yapamıyorum. günün şarkısı kaan boşnak-yorgunum ve ağrılar