bazen etrafıma bakıyorum ve söylediğim cümle şu oluyor ulan benim burada ne işim var ,ne fikri ,ne zikri benimle uygun değil.etrafımdakilerle bir ortak yönüm yok,onlarla iken mutlu veya huzurlu da hissetmiyorum aksine hata yapan insandaki hislerin hepsini hissediyorum .öyleyse elveda etrafımdakiler; uzaklaşıyor idealime doğru yola çıkıyorum çoğunuza elveda artık aynı ortamda bulunmayacağım ,hoşlanmadıklarımı neden yaptığımı bilmeksizin yaptığımı fark ettim artık ...
bir söz vardı bilginlerin tartışmasından hikmet,kabakların çatışmasından ise ancak kabak çekirdeği çıkar şeklinde sanırım şimdiye kadar hep kabaktım. oku! ne kadar muhteşem bir emir uymalı insan, kaçmamalı aksine ona doğru koşmalı.öyleyse bana müsade yavaştan koşmaya başlıyorum.artık değişim ,gelişim zamanı yanlışları yakıp kül edip küllerden mürekkep yapıp doğruları yazmalı artık ,her yanlıştan aldığın dersi kullanarak elbette.
kendime söz veriyorum , bu gün içimden geldi sanırım.senelerdir içimi kemiren kurdu sonunda söküp çıkardım .analiz edip görme fırsatım oldu.evet eleştiriler sonuna kadar haklıydı eleştirilirken bağıra bağıra söylenen ''bilir misin seni neye namzet gösterdiklerini,terk ederdin başıboş develerle otlamayı'' dizelerinden aldım bu ilhamı sanırım.

16.08.2016 03.45 milat !