anonim
kısa süre önce dedemi kaybettim sert diktatör bir adamdı son zaman'larında birazdaha yumuşadı fakat yaşlılığın verdiği acizlikten olsa gerek küçükken hep korkardık çekinirdik ondan öptüğümü kucakladığımı hatırlamıyorum kokusu nasıl bilmem hastanede bir ay yağın bakımda kaldı yanına girdim bilinci yerinde değildigözlerinin parlaklığı gitmişti yalnızca nefes alıyordu makinanın desteğiyle öylece yüzüne baktım geçmiş geldi aklıma anlatamadığım bir his bu ağlayamıyorum bile elini tuttum sıkıca soğuktu sıcakken tutamamıştım hiç şimdi yığın bakım odasında herşeyden bi haberken dedemin elini sıkıyorum ilk defa yanağını avcumun içine aldım dedemdin benim neden sağlıklıyken yakın olamadık seni neden öpemedim neden elini sıkıca tutmama izin vermedin dede koskoca 35 yıl geçti ve benimsana yakın olmama sebeb olan şey yığın bakım odası oldu değermiydi değmezdi yaşarken yakınlarımıza sevgimizi gerze'min gösterelim sonra çok geç olabiliyor ben dedemin elini yığın bakımdayken tutabildim yanağını avcuma oradayken alabildim ama onun haberi olmadı hiç birşeyi ertelemeyin mutluluğu ertelemeyin zaman'ında sevin saygılar

Yorumlar

froditto
okurken yüreğimde hissettim resmen aynı acıyı yaşamış biri olarak