bu aralar tam da volkan konakın dediği gibiyim huysuz aksi ve nalet... huzursuzluğumun hırçınlığımın tarifi yok. kardeşimle konuşmuyorum. evet aynı odayı paylaştığım kardeşim. bana bir keresinde bu lafı demişti ama ' düşmanını annen doğurur dostunu kendin seçersin ' . yaa böyle işte durum. annemle beraber bir şeyler yapmak istiyorum ama annem bundan yana değil. bugün sabahtan beri ikimiz beraber bir şeyler yapalım diye yalvardım resmen o ne yaptı kardeşimle beraber yürüyüşe gitti. ben annemle öyle oturup başbaşa sohbet etmedim hiç diyebilirim. onun benimle bir derdi olsa gider ablama söyler. ablam da gelir bana sorar böyle böyle mi diye. en çok da annem evde mutlu olmadığımdan mutluluğu başkasında aradığımdan (ki buldum) şikayet eder. ama mutlu olmam için bir tek sevgilim uğraşıyor benimle. ben üzülsem o hissediyor neyin var diyor. evdekiler gibi gene ne oldu yeter artık demiyor. evde tıkalı kalmaktan sıkıldım. bir yere gitmek için önce onlardan izin almaktan ki çoğu zaman izin vermemelerinden bıktım. benim derdim aslında annemle konuşamamak aramızdaki o görünmeyen koca duvarlar... ben üzgünüm ama siz mutlu olun. rabbim devletimizdeki hain saldırıları defeylesin.