bir zamanlar her şeyi başaracağına inanan güçlü biriydim yine öyle olabileceğimi biliyorum. ancak o canımdan çok sevdiğim kişinin her ne kadar geç fark etsem de beni değiştirmeye çalıştığını ve her şeyime bir kulp bulmaya çalışmasından dolayı öz güvenimi kaybetmişim. her adımımı düşünür olmuş hata (ona göre hata olan şeyleri) yapmaktan korkmaya başlamışım. ne zor bilir misiniz? onu yapsam alınır mı? bunu yapsam kızar mı? benden ayrılır mı? ben yanlışlar hatalar yapamaz mıyım? diye düşünmek.

sen boyle düşünüyosun ama belki oda senin gibi düşünüyordur, özgüvenini kaybetmiştir belki senin gibi. olabilir mi ?

sevgi herşeyden once 2 bireyin birbiri için yapabildiği fedakarliklar bütünüdür. fedakarlık ise kendi hayatını düşünmeden ikinizi,sevginizi düşünerek yapılan eylemlerdir. kulpa sokmaktan öte birde böyle düşün. orta yolu bulmaya çalışmak her zaman için en iyisidir.

gözünde küçülmüşüm diyor ve bunları duymak öyle acı ki tabiki ben kusursuz bir insan değilim ve her olayda hep hatalı duruma nasıl geliyorum anlamıyorum bu da üzüyor çok. halbuki sorun tek taraflı olmaz ki hiçbir zaman. sona ererse kabul edemem kolayca , maalesef aşmam da gerekecek bu düşünce korkunç geliyor kulağıma.
halbuki her şey kafanın dikine gitmeden karşıdakini de dinleyip objektif olunabilseydi böyle olmaz idi...

bir insanı kişiliğinden uzaklaştırarak robotlaştırma ve özgüvenini yoketmek gibi hadsizliğe kimse tahammül etmek zorunda değil emin ol onun istediği gibi biri olduğunda seni istemediğini farkedecek