ne zaman kabus görüp uyansam ve korktuğum için uyuyamasam ona mesaj atardım. o an mesaj atamayacağından adım gibi emin olurdum; ama onun oralarda bir yerlerde olması yeterdi bana. dün gece de kabus gördüm ve geri uyuyamadım bu kez ona değil başkasına attım mesajı, korkum geçmedi. İstemeye istemeye ona attım, korkum yine geçmedi. ben de oturdum yatağın içine dua ettim, kalktım namaz kıldım ve geçti. artık beni korkularımdan bile arındıramıyor. bunun verdiği hissi anlatamam. böyle bir dönüm noktasındayım sanki, bir adım daha atsam fırtınalar kopacak.