dünyanın dört bir yanında masum insanlar ölürken hiçbir şey yapmadan durmak, olur olmaz şeylere isyan etmek, müslümanlara yapılan bunca eziyete duyarsızlasmak dua dahi etmemek hatta bazen umursamaz olup üzülememek bunlar ne bileyim çok tuhaf türkiye'nin hali de diğer müslüman ülkeler gibi olursa diye korku içinde olmak tüm bu sıkıntılar varken dert ettiğimiz şeylerin aşk meşk olmasi canımı sıkıyor sorguluyorm kendimi insanlık için ne yapabilirim sonra diyorum aman zaten ölecegim herkes ölecek ama su dünyaya hiçbir şey bırakmadan hiç faydali olmadan gitmek mi yoksa faydali olup gitmek mi. neyse ki öğretmen olup belki nesillere faydali olurum ama tam bir örnek müslüman müslümanlktan da önce ahlaki bakımdan iyi olarak. ahlâk deyince akıllara hemen namus gelir oysa ahlâk sadece kız erkek ilişkisinden ibaret değildir cömert olmak dürüst olmak yalan söylememek bunlar böyle sürer gider ne çok içimi dökmem gereken şey varmış allah bizleri bu üniversiteye kadar getirmiş getirmiş ki nesillere örnek olalım bizler nelerin peşinde koştuğumuza dikkat edelim gençliğimızi hiç uğruna heba etmeyelim bir hayalim var herkesin barış içinde yaşadığı din dil ırk cinsiyet ayrımı olmaksızın.. belki imkansız ama hayal etmek bedava