geçenlerde sınıfta camdan dışarıyı izliyorum. o kadar çok yalnız insan. halbuki aralarında tanışsalar diyorum belkide çok iyi anlaşacak insanlar var. İnsanlar birbirlerinin yüzüne bakmaya korkar olmuş. bende tanışamıyorum kimseyle kolay kolay. ama yeni biriyle tanışmak, arkadaş olmak, onu keşfetmek gibisi yok diye düşünüyorum. bu aralar bunu istiyorum sanırım. hiç tanımadığım biriyle saatlerce oturup dertleşmek, onu dinlemek istiyorum. ne olur yani biri gelip elinde iki çayla dertlere ortak olsa?

bul beni anonim :d

gayet güzel düşünüyorsun bende seninle aynı fikirdeyim anonim_bayan 😉

al bendende o kadar.

nerede ne zaman istersen arkadaşlık sırdaşlık yaparım

tanımadığın insanlara güvenme uyarıları ile büyümüş hatta en tanıdığı insanlar tarafından bile hayal kırıklığına uğramıştı insan; nasıl başkasına güvene bilirdiki ? düşün dü belki o insanları tanıyınca güvenip dertleşince onlar hakkındaki düşünceleri boşa çıkacaktı o yüzden tereddüt etti ve vazgeçti güzel düşüncelerini kaybetmekten korkarak ...

ya ben de seninle aynı fikirdeyim.keşke etrafımda senin gibiler olsa.ama yok.yalnız olmaktan çok sıkıldığım için okula bile gitmiyorum.