ah benim minnoş göbeğim -size ne be bana minnoş 😔-. her neyse iki gündür mezar manzaralı bir odada, binbir türlü insanla, kusura bakmayın ama sözüm meclisten dışarı suratı beş karış personelle ve iki gündür aynı giysilerle ki yarın akşama kadar daha ve şiş bir karınla küçücük bir koltuğun üzerinde iki büklüm ve iki saatlik uykuyla -arada 5 dakikalık şekerlemeleri saymıyorum- buraya yazıyorum. ayaklarım ağrıyor, midem şiş ve inanılmaz ağrıyor. amma velakin mutluyum 😄 gülümsüyorum 😁

ki sizlere bu kısacık ömrümde gerçekten güvenerek verebileceğim bir tavsiye varsa da gülümseyin. düştüğünüzde gülümseyin, ayağa kalktığınızda kahkaha atın, her adımınız da biraz daha gerin yanaklarınızı. size sinir olacaklar olacak, anlam veremeyenler olacak, hareketlerinizi -ki sırf gülümsüyorsunuz, hayattan onlardan fazla faz alıyorsunuz diye- çocukça bulacaklar olacak, sizi itici bulacaklar olacak. ama onlar kimin umurunda dimi? 😛😛 hayat ağlamak mutsuz olmak için çok kısa ama gülmek için uzun 😁😁😁😁😁😁😁😁😁