bir insanın senelerdir ailesinden uzak olması çok kötü bir duygu.İnsan artık aile,sevgi,saygı gibi konularda hissizleşiyor. yaklaşık 10 yılın getirdikleri ile insan kendi doğrularını hayatında uygulamaya başlıyor.kimi zaman aile terbiyesi almamış,bencil gibi adlandırılmak üzücü.aile olmayınca dünyada kendinden sonra tutunabileceğin birilerinin olmaması beraberinde hayatta aslında hiç bir şeyin değerli olmadığı fikrine inandırıyor.İnsan artık gelenek,din,saygı ve sevgi gibi değerlerden daha fazla uzaklaşıyor.bu dünya da bu yaşıma kadar ben var oldum,tek başıma buralara gelmenin özgüveni her zaman yanında oluyor.çoğu zamanda hayatta ki bazı eksikliklerden dolayı canın çok yansa da tek başınasın.