suratsiz
bilmiyorum ne desem nasıl desem. hep bir boşluğa düşüyorum, düşünce de yanımda kimseyi istemiyorum. ama kafamı bir kaldırıyorum nereye baksam insan. o anda bile yalnız kalamıyorum. hayatımda beni derinden etkileyen olaylar oluyor ve çevremdeki insanların beni yargılamasıyla karşılaşıyorum. yaşamadıkları şeyi hissetmelerini beklemiyorum. hissetmedikleri duygular içinde yargılamalarını anlayamıyorum. boş insan çok, kendini dolu görüp boş olanlarsa daha çok. bu yüzdendir ki yalnızlığı tercih ederim hep.

Yorumlar

Cehennemindibindeki
ben de aynı düşüncedeyim... ama seni boşluğa düşüren şey ne ?