herkes bilir aslında. İkinci sınıftayken birini gördüm fakültede. o kadar tatlıydı ki. saçları gözleri, giyinişi. bayağı da sağlam dikkat çeken bir grubu vardı. neyse ben bizimkini görmek için araları kovalardım. kantindi yukarıydı aşağıydı bahçe vs. sevgilim vardı bu süreçte. zaten bizimkine hissettiğim aşk değildi, sevgi hoşlantı değil. farklı bir şey. görünce mutlu oluyordum. saçma sapan bi mutluluk ve kıpırtı geliyordu içime. huzuru hissediyordum. bakışlarımı fark ettiğine eminim. bu durum böyle bizimki mezun olana kadar devam etti. şimdi yokluğunu gerçekten hissediyorum. fakültede eğer olur da görürsem mezun olmadan- ki son bir kaç haftam - masasında soluğu alacağım. bu duygunun ne olduğunu bilmeyi çok isterdim. aşk değil, sevgi değil, hoşlantı değil. görünce mutlu oluyorsun. çok garip.

muhtemelen biraz karşılık görsen aşka dönüşecek duygu,sevgilinin olması , diğer kişinin bir masası olduğu cümlesinden yaptığım tahminle asistan v.b birşey olması ve mezun olman ilişkinin senin gözünde pek mümkün olmadığı düşüncesi ile duygularını sınırlandırmış.aşık olma sürecinde ilk ve en önemli aşama bu bence belirli bir seviyede karşıdaki kişiyle ilişkinin mümkün olduğuna kendini inandırma.

masa derken arkadaş öğrenciydi hani olur da fakülteye gelirse nerde görürsem orda gideceğim yanına. neredeyse 3 sene boyunca ona hissettiğim şeyin ne olduğunu belki konuşma fırsatı bulduğumda anlamlandırırım.

bihterliğin depreşmiş :)

ver allah ver diyorsun yani..

mümkün değil gidemezsin. yıllarca durmuşsun şimdi mi gideceksin :))