biz seninle aynı yolların yolcusu olabilirdik ama hikayemiz birbirinden ayrı yazılmaya karar vermişse bunun önünde kim durabilir?duramadım işte..belki bu yazdıklarımı hızlı hızlı geçip ben olduğumu anlamadan okuyacaksın belki de hiç buraların adamı değilsindir..şimdi ben sizin mutluluğunuzu izlerken içimdeki kelebeklerin ömrü sönüyor zoruma zoruma gidiyor..keşke sana ömrümün en büyük itirafını bir çırpıda söylebilsem ama ne zaman ne mekan -ne de ben bu devrin insanı hiç olamamışken hele- bizim değil,kafamın içinde bambaşka bir hayatın planını yaparken ben hele,hiç değil..ömrümü mantığıma göre yaşamaktan bitap haldeyim ama mantığımı reddedemeyecek kadar da çizgilerimin içindeyim işte..keşke şu an bunları omzunda ağlarken de söylebilsem sana aşığım sana diye..farkına varmak zor oldu ama aşıkmışım işte,meğer ben içimde ismi senden ibaret olan bir kalbi taşımışım..meğer ben senden kendime koca bi dünya yaratmışım..şimdi sinir ve kırgınlık karışımı bir hisle uykuya dalıcam..hiçbir zaman aramızda olup biteni sorgulamadım sadece seni sahiplendikçe sahiplendim..şimdi kimin göğsünde uyuyorsan kimin yüzüne gülümsüyorsan beni unutamayacağından eminim..karşı karşıya gelsek naparım sahi bilmiyorum..sana bağırmak çağırmak istiyorum aslında "beni neden terkettin diye?" hoş..birinin birini terketmesi için bir şeyleri olması gerekir,ben sana hiçbir sıfatı kondurmadım ki hayatımın içinde nasıl terkeden etiketini üzerine iğneleyeyim..biliyo musun gelme gelirsen veda etmiş ve geri dönmüşsün demektir..gelmezsen eğer uzun bir tatildeymişsin gibi hissedicem -öptüm- hiç dokunamadığım teninden..(hayatında yer eden o parçayı sana atan da bendim bunu ömrünce bilemeyeceksin.)

cemal süreya'nın 'sana giden yollar kapalı' diye bi şiiri var...