kanadı kırık bir martıydı o kadın, pencerisi hep denize bakardı. şiiri değil kitapları severdi birde kafiyeleri mi. saçları beline inerdi, hayattaki en büyük başarısı gibiydi saçları, en son gün saçlarından kırıldı kadın. kalemi vardı çok severdi, birde uç kutusu, bir kolyeyi severdi kadın, birde zaman defterini, bir hediye kutusunuda çok severdi, içinde bir söz getiren kutuydu gün geldi sevdiklerinden yakıldı kadın. hatırlamayı sevmezdi, hatırlatılmayı gün geldi hatırlatıldılıklarından kırıldı kadın. birayı severdi kadın kalbi sarhoş adam tuttu bir ayın ışıltısı na kadar aşık oldu kadına bilmiyordu, gün geldi bilmediklerinden kırıldı kadın. bir hayale aldanmazdı kadın, gün geldi bir hayalden vuruldu o gün bin hayali terk etti kadın. adama eski mahkum, kadın firariydi gün geldi ikiside aynı suça mahkum kaldı. türk kahvesini severdi. yanında sigarasız içemezdi. türk kahvesini öyle severdi ki çayıda kahve gibi içerdi gün geldi. adam kahveyi sevmezdi. kadın sahile inip denize bakmayı severdi bir şiirde kalmayı bir şarkıyı aslında sadece bir tatlıyı severdi. gülmeyi severdi kadın gerçekten gülmeyi severdi. gün geldi hayattaki en iyi oyuncu oldu kadın tek sebebi gülmeyi severdi. en meraklı kadındı gün geldi artık merak etmek istmediğini anladı. hep konuşurdu çok güzel konuşurdu gün geldi kadın sustu. hatamıydı adam? en büyük hataydı kadın adamı tanıyana kadar silmek nedir bilmezdi gün geldi silemediği kağıdı buruşturup attı. bazı renkleri çok severdi kadın bazı düşünceleri bazı insanları bazı sözleri bazı hatıraları hepsi bir gökkuşağının rengi gibiydi gün geldi gökkuşağının en güzel renginde hava karardı. kadın yağmurun her güzelliğini severdi. adam sadece kokusunu. en çok gülleri severdi kadın birde avucunda duruşunu bazen uzun bir manzarayı bazen yalnız bir geceyi severdi kadın. ama hep en büyük eylem sarılmaktı kadında gün geldi sarılmayı terk etti. bazı günleri severdi dik duruşları sormadan sevişleri yormadan gidişleri. ama herşey kesindi kadında, birgün adamın sözlerini kesti. küçük mutluluklar yeterdi, özgürlüğe aşıktı kadın bir martı kadar özgürdü şimdi ve martılar uçar dostlarım....

bugün yıl dönümümüz o unuttu ben unutamadım. herkesi unuttum ama bizim birtek günümüzü bile unutamadım. nasıl unutur ki insan. sen nasıl başardın sevdiğim? beyaz bir sayfadan güzel bir gemi yaptım. bugün ve en güvendiğim dostum denize bıraktım. "allahım sevdiklerime nasiplerin en hayırlısını kaderlerin en güzelini bağışla. çünkü ben sevdiklerimin bir duasını bir iyiliğini bile ödeyemem." benim bu hayattaki en güzel imanım sabırdır. ve sabrımın yolu dualarımda geçer. allah biliyor kalbimi dualarımı ya o güç tutuyor beni ayakta.

İnsan hayallerine, umutlarına sürgün kalır mı? hayata sürgün kalır mı? peki zamana? kendi kalbine sürgün?İnsan hergün kaybeder mi? hergün hayal kurup tekrar tekrar yıkılışını izler mi? bu acıdan kaçmak için heryolu dener mi insan? İnsan her sabah kırılır mı kendi gözlerine? hergece uyuya kalır mı? nefesi az gelir mi bedenine insanın? hergün aynı şekilde ölürken, yarına yaşamaktan korkar mı insan? peki hergece aynı duayı eder mi? bir cennet kokusu titretir mı tüm bedenini? bir insan herkesten kaçsa kalbinden kaçabilir mi? şimdi saat 06.15 günlerden ne bilmiyorum öğrenmekte istemiyorum. çok zor çok ağır çok geliyor bana çok yorgunum yol uzun bir ömür. birgün deselerdi tüm o aşk diye anlatmaya çalıştıkları şey gerçek, yaşamadan bilseydim bu yaşanılanları. uyandırın o zaman tüm o koca yürekli devleri bakın burda hala gün aydınlanıyor derdim. gününüz her daim aydın olsun.

selamlar!!bu hesaptan paylaşılacak yazılar bir hayale adanmıştır. İzninizle bir kalbin günlüğünün bir kısmını burdan paylaşmak istiyorum.