sevdiğim beyle bir gündür konuşamıyorum. nerdesin be adam! belki seviyorum diycem. bundan sonra habersiz ortalıktan kaybolma diycem. azıcık gülde mutlu olsun kuşlar diye sıkıştıracağım araya. en çok benim şu minnacık yüreğim kuş olacak diyeceğim. sen şuraya oturdun kalkma be diyeceğim. belki sen bunları okumadığın için böyle rahat konuşuyorum. ama gözlerimin içi nasıl gülecek biliyorum. sen bilmiyorsun ama sen aklıma gelince bile yüzüme bahar geliyor. hani şarkıda diyor ya "sana aşık oldum. kimse bilmesin. sen de bilme." herkes bilsin. sen de bil. ama sev be adam. sevmeyeceksen herkes bilse de bilme. gidersen seni nasıl sevdiğimi de unutursun. ateş böceği alev aldı kendi yangınında yanıyor... sana değmesin dumanı. sen iyi ol be adam. ateş böceği sönerse ölür. öldürme onu. kendine iyi bak..

geçen buraya içimi dökmüştüm. İçim baya bi bunalmıştı. sonraki akşam da yine böyleyim. ağlıyorum. kafamı yastığa koymamla telefonumun çalması bir oldu. kim arıyor dersiniz? kalbimin en güzel yanı. hemen açtım. çok mutluyum. çünkü en yakın zamanda buluşacağız. hani hatırladıkça hececandan uçacak hale geliyorum. o kadar uzun zaman olduki onu görmeyeli. elim ayağıma dolaşıyor yemin ederim. ama onunla bu kadar iyiyken ona açılmaya korkuyorum. çünkü onu kaybetme düşüncesi çok ağır geliyor. ama bir gün gelir de sevdiğim biri var deme düşüncesi... o an nasıl hissederim bilmiyorum.

tam göğüs kafesimin üstünde çok ağır bir şey var ve her nefes alış verişimde biraz daha batıyor kalbimin en güzel yerine. ve o en güzel yere sığdıramadığım bir şeyler dışarı taşmak için can atıyor. biraz daha yorululuyorum bu yüzden. çok yorgunum. ruhum ayakta durmakta zorlanıyor artık. bilmiyorum. nasıl nefes alınır? nasıl yaşanır? çok kırgınım. hepimiz kırgınız. bu yüzden yorgunuz.