başımıza gelen güzelliklerden tedirgin olacak kadar kötü şeyler yaşattılar bize. güven duygumuzu yaktılar yıktılar. arkadaş dediklerimiz akraba dediklerimiz yar dediklerimiz hatta bazen ailemiz.

öyle bir dönemdeyiz ki, insanları iyi ya da kötü olarak değil de starbucksta oturan burberry giyinen like ı çok olan olmayan olarak ayırmaya başladılar. benim ailemin durumu iyi hayatım hep refah içinde geçti starbuckstan kahve de içiyorum güzel mekanlarda da yemek yiyebiliyorum giyinebiliyorum ama bunları yapamayan arkadaşlarımızı dışlamıyorum eksik görmüyorum ya da bunların bir üstünlük belirtisi olduğunu düşünmüyorum. kyk kredisiyle, anasına babasına kursa gidiyorum kitap alıyorum diyerek aldıkları parayla kendilerine yapay bir sözümona 'elit' yaşam stili oluşturup, özlerini unutup bir de başkalarını aşağılamaya kalkıyorlar. ben ailemden çocukken şunu dinledim hep. yavrum sende olanla gösteriş yapma, birinin kalbini kırmak çok kötü bişeydir. yemeğini tenefüste arkadaşlarınla paylaş alabilen var alamayan var canları çeker der fazla fazla koyardı annem. ne ara insanlığımızı bu kadar kaybettik anlamıyorum.

İyi akşamlar dedikodu sakinleri.. sevdiğiniz bir şiirden herkes bir dize bıraksa gece gece ruhumuz bayram etse :) ben başlayayım. ' kaldırımlarda yağmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun. '