bazen tek istediğin;sadece ve sadece bir kereliğine,oturup karşılıklı bir çay ve sigara içmektir.bu arada da bir kaç kelam etmek belki.ondan sonra yürek soğur,titremeler geçer,sinirler yatışır,hepsi geçer hepsi...bu bir kereden sonra belki bir daha asla nöbet geçirmeyecektir yürek,düşünmeyecektir zihin.kendi kendine yarattığı bu ızdıraptan yine kendi kendi kendine vazgeçecektir,kurtulacaktır meczup.bir başına,hiç haberi olmaksızın,ondan bağımsız,içinde büyüttüğü o kocaman dünyayı nasıl anlatsındı ki meczup?anlatmasındı.bırak konuşsun o,dinlesin meczup,muhtaçtı kulakları sesine.nasılsa susmaya ama hep susmaya içine atmaya alışkındı evvelden.(bana bunları yazdıran farid farjaddır an itibariyle.İçim yandı dinlerken,içimde kopan fırtanıyı dışa vurmak istedim.)

tam tersi maske takamadığım için,daha doğrusu aşırı dürüstlük hastalığım olduğu için,olduğumdan farklı görünemiyorum insanlara,sosyal ortama uyumsuzluk yaşıyorum ve suratım asık geziyorum bu yüzden.İnsanlarda beni burnu havada,kendi beğenmiş zannediyor.aslında tam tersi ama neyse konu uzayacak,boşverelim. :)

16 yorum daha var, göster