uykumu alamayınca bütün günüm çok sinirli ve gergin geçiyor. neden uyumayı bu kadar seviyorum? oysa dünyada yapılacak çok iş varken neden ölümün kardeşi olan uykuya bu kadar düşkünüm? ölünce zaten sonsuz uyku var. tabi ya, oda cennete gidersek var dimi. birde öbür türlüsü var ki allah korusun. allah korusun diyorum ama allahın beni koruması için napıyorum? en basitinden günde 5 vakit toplam bir saatimizi alan namazı bile çogu kez kılmıyorum. hatta bazen kendimi kaderle kavga ederken buluyorum. bazen yakınımdakilerde beni kaderle kavga ederken buluyor. yapma bırak kader en iyisini yazar diyorlar. bir müddet kabullenip sonra yine... benim alfabemdeki kelimeler bir araya geliyorlar, defalarca deniyorlar ama 'imkansız ve boşver' kelimelerini bir türlü oluşturamıyorlar sorun burada sanırım...

insanlar sadece yoruyor biliyorum ama onlarin yapamazlarina kanarsan hicbir sey yapamazsin uzak duracaksin oyle insanlarsan. kim olursa olsun her sey herkese soylenmez. canin isyan etmek istiyosa ya yalniz et ya da oyle olmayan birinin yaninda. uyku meselesine gelince hepimiz seviyoruz ama ilk yorumumdaki gibi olduğunu dusunuyorum duzelir umarim. yalnizlik iyidir ben cok yalniz kaldim ama en guzeli. hem bisiklete yalniz binmek kadar guzeli var mi ? tak kulakligi kimseye bağımlı olmadan istedigin yere git. İste o zaman tam anlamiyla özgür hissediyorum kendimi :)

4 yorum daha var, göster