samsun'a yolculuk vakti. doğduğumdan beri her yaz memlekete gelir gideriz ama hiç bıkmadım yolculuktan hatta fazlasıyla severim otobüs yolculuğunu. bu sefer İçimde hafif bir burukluk var. memleket, kalabalık zaman iyi geçiyordu ama bir yandan da çok bunalmış evimi özlemiştim. şimdi garip bir his var içimde... gidesim yok, burada da kalasım yok. samsun yanıyordur şimdi buralar serin fakat insanın da evi gibisi yok. yine ikilemler içinde gidip geliyorum. bıkkınlık geldi oturdu yine yanıma. bunaldım hayattan. haklıyımda bence bunalmaktan. ama sayın okurların bana hak vermesi yada vermemesi için hayat hikayemi bilmesi lazım tabii. neyse yolcu yolunda gerek...

seninki de çok zor bir hikayeye benziyor hemşerim ya :( babamda 18'inde üniversite okumaya çıkmış birdahada dönememiş ama anneme herzaman emekli olunca memlekete gideceğiz derdi. amcalarıma, halalarıma göre ailesine kendini daha uzak hissederdi. bir çıkan bir daha dönmek istemiyor memlekete ama oradakiler hep bir umut bekliyor işte. sağol hemşerim normalde çok konuşmam hatta hiç konuşmam :) ama bu sitenin ve hemşerim olmanın vermiş olduğu bir rahatlık var üzerimde bir de susmaktan yorulmuşum anlatmaya ihtiyacım varmış sanırım :)

36 yorum daha var, göster