bir şey demiyorum artık.ne diyeyim;bu işler böyledir zaten.sen tırnaklarını yersin,ciğerlerin sökülür,ayazda ayakların ağrıyana yürürsün bazı şeyler için,boğazın ağrır haykırmaktan.neredesiniz diye sorarsın tüm uyuyanlara:ses yok,soluk yok.sonra biri çıkar,bildiğini sanır,gördüğünü sanır,hadsizce üzerine yürür.o an sormak lazım:bu zamana kadar neredeydin diye?

ben de kitapla evdeki birkaç işle ilgileniyordum ama perde arkasından okuyorum sizleri :) ha bir de, herkesin başından geçen bir problem oluyo önümarkam ya :/ benim de çocukluğum olabilecek en kötü şekilde çalındı benden :( ama beni şimdiki ben yapanlar şimdiye dek yaşadıklarım ve şimdiki halimden haz etmesem de hayatımı yönlendirebileceğim zamanlara geldim, o yüzden birkaç fazla nefes almaya değer sanırım yaşam :d

303 yorum daha var, göster