din olgusunun çocuk doğar doğmaz kimliğine yazılmasını ve onu hayatı boyunca o kimlikle yaşamaya mecbur bırakılmasını (aile tarafından ) hiç doğru bulmuyorum. kendimi bir başka dine ve o dinin peygamberine daha yakın hissediyorum ama bu toplum baskısı yüzünden istediğim inancı yasayamiyorum. geçen gün bu konuyu anneme çıtlattım; bi güzel payladı beni... keşke niyelerini sorsa, ne yapılabilirleri düşünse... dünyaya gelmeden evvel seçme şansımız olsaydı ben bu dine mensup olmazdım ve din de takdir edersiniz ki bir inanç meselesidir. neden olmak istediğim yerde olamıyorum? neden bu hoşgörüsüzlük bu kabul edemeyişlik?

cehennemin varlığına veya allah'a inanmıyorum demedim, ilahî dinlerin hepsinde bu inanç vardır, bilmezlik de başa bela... "inanmıyorsun bu dememe alinmazsin" da ne demek? insanları böyle tecrit etmeye hakkınız yok, aynı allah'a inanıyoruz, hoâ inanmıyor olsak da buna hakkınız yok. kimsenin kimseyi yargılama lüksü yok. iyi insan olmaya bakın bırakın bu işleri. rab asıl sizlere hidayet versin.

47 yorum daha var, göster