resmen mesajları silmeye kıyamıyorum. tekrar okuduğumdan da değil aslında zaten okursam oturur ağlarım. sanki silersem hiç olmamış gibi olmasından çok korkuyorum. tamam son kısımlarını görmek dahi istemiyorum ama öncekiler kendi kendime mutlu olmama ya da depresyona girmeme yeter. İçimde en ufak bi umut kırıntısı dahi bırakmamış olsada elim varmıyo işte. bu da size çaresizliğimin bi itirafı olsun...

bu kadar güçsüz ve aciz olmayı bırakın. o kişiyi unuttuğun zaman ben ne kadar salakmışım diceksin zaten.