yazmaya kıyamadığım bir defterim var , dış kapağı gerçek bir yağlı boya tablodan olan. eğer çok güzel şeyler yaşarsam bu deftere yazacağım demiştim. ama hep sarı sayfalara not alınacak değerde gördüm yaşadıklarımı ve sonra üzülünce hepsini banyoda yaktım. çünkü çöpe bile güvenemedim , yaşadıklarım başkalarının bile okumasına değer cinsten değildi. yine çok uyumaya başladım , yalnızlığımın mutluluk getirmediğini yalnız olmama ihtimalinin güzelliğini tattığım zaman anladım. kısacık bir reklam arası aldım monoton hayat filmime sonra ara bitti, kuru kuruya izliyorum şimdi filmi inanın ne mısır patlatasım ne içecek alasım var. oysa ben sadece sahilde yürürken yalnız olmamak , birini görünce içimin her bir hücresini titretmek istemiştim , birini sararken kendimi sarmak. benim bir sorunum yoktu, ben sadece yüreğimi hissetmek istemiştim bunu çikolata yemek dışında bir yolla yapmak istemiştim. şimdi çok uyduğumu anladım ki ben mutsuzken çok uyurum. yalnız yürüyüşlerime devam edeceğim , havanın soğukluğuna aldırmadan ve yaşadıklarımı güzel defterlere yazmaya değer görmemeyi bırakarak...

kitap okumayı sürdürüyorum lakin telefonumu kapatamadım , anneciğimin beni merak etme faktörünü atlamışım :) kesinlikle sana katılıyorum birini gerçekten seven insan onu o hayatından çıktıktan sonra güzel anan insandır. birinin bizi ne kadar sevdiğini ayrılırken takındığı tutumdan anlarız ve gerçekten seven biri sevdiğine kırılır az da olsa. ben senin içindeki o burukluğu da gördüm. İlk yazdığın yorumda sitemin vardı. hayırlısı olsun hakkımızda. güzel dileklerin için teşekkür ederim , amin.

9 yorum daha var, göster