bugün de odamın penceresinin açık kalan yerinden yatağımdan hiç kalkmadan karşı binaya ve gökyüzüne bakmakla geçti. ağlamaya bile halim yok sanki içimden gelmiyo. ama içimdeki herşeyden bıkmışlık, usanmışlık hissi de bir yandan canımı sıkıyor. kendimi öylesine yalnız öylesine değersiz hissediyorum ki ve en kötüsüde kimseyle hiçbir şey paylaşamamak yanındaki kardeşinle bile dibine kadar yalnızlık bu olsa gerek...

tabi ki haber veririm. mesela yalnızlık haftanın 6 günü gezip kankiştolar selfiler filan atıp bir gün evde kalınca bunalıma girmek sevilmiyorum değersizim demek değildir. mesela yalnızlık iki dakika whatsappa mesaj gelmeyip telefon elden düşünce binbir türlü tribe girmek değildir. mesela yalnızlık facebookta İnstagramda düşük like almak değildir. mesela yalnızlık sizin halinizden anlayıp yardım etmek isteyen insanları geri çevirmek değildir. yalnızlık içinde bulunulan durumu değil bir dönemi kapsar. ben teşekkür ederim.

4 yorum daha var, göster