bütün kötülüklerden korunabildiğim tek yer burası sanırım: "annemin dizleri." yemin ediyorum o elleriyle gözyaşlarımı silip " ağlama yavrum, hayat bu düşe kalka büyüyorsun. insanlari taniyorsun tanıdıkça nefret ediyormussun gibi oluyor biliyorum ama ben seni tanıyorum sen kimseden nefret edemezsin. canın çok yanıyor biliyorum. sabret güzel kızım sabret... hepsi geçecek. " diyor. gerçekten geçecek mi anne? bizimde karşımıza en az bizim kadar iyi insanlar çıkacak mı? neyse... samsun'a dönmek istemiyorum, net.

aslında emin ol hepimiz sandığımız kadar iyi insanlar değiliz sadece kotulugumuzun farkında değiliz iyi olduğunu söyleyen insanlar genelde kötü yönlerini farkedip düşünemeyen insanlar bence. kaç kalp kirdiginin farkıda değil insanlar en basit örnek. ben daha sonra kasıtlı olarak yapmaya başladım iyi olunca bisey olmuyor bende kötü olayım o zaman dedim çağırılan yere zamanında gitmedim insanlar beni ekerken ben kimseyi ekmezdim sonra bende ekmeye başladım kasıtlı yaptım istediğim gibi yasadim. ha asıl istediğin hayatı yaşadın mi kıyısından bile geçemedim tabi

8 yorum daha var, göster