kafayı yiyecem sanırım. o kadar çok özledim ki. özledim derken bile içimden bir şeyler kopuyor. ve en acısı da bu özlemenin bitmeyeceğini biliyo olmak. yemin ederim içim yaniyo. mafoluyorum. sayfalar doldurdum defterlet kitaplar. yetmiyo. keşke yanımda olsa diye ağlamaktan içim yandı. aileme yalan söylediğim ilk sebebim ve gram pişman değilim. gene olsa gene yaparım. yaninda olabilmek için her şeyi yapardım. bir saniye için bile her şeyi göze alırdım. yine elini tutardım. omzunda uyurdum. yine sakallarını severdim yine nefesim kesilene kadar öpüşürdüm. ama hiç biri olmuyo. yapamıyorum. yemin ederim kafayı yiyecem. küçükken babam terketmişti bizi. annemi hiç mutlu göremedim ben. şimdi o da gitti. bu nasıl olabiliyo bilmiyorum ama o da terketti. ben niye toprağına sarılıyorum niye yok niye niye. yemin ederim kahroluyorum içim çürüdü. ya ben bunu nasıl anlatacağımı da bilmiyorum nereye anlatacağımı da bilmiyorum. ona sevdiğimi hissettiremediğim her an için kendime kızıyorum. keşkelerle doldum. hayatım bi babamın bide kirpi sakallımın mezarında geçiyo. nasıl düzelicem bilmiyorum. deliremiyorum da ölemiyorum da. anlatmakla hiç bi bok değişmiyo ama seviyorsanız gidin her şeyi yapın. hem aileniz hemde sevdiğiniz için. yemin ederim pişman olursunuz. ben pişman olmanın ötesinde kahroluyorum. ama yok olamiyorum kahretsinki yok olamıyorum.

aç arada bir yasin oku ruhlarina hediye et... maneviyatini guclendirmeni tavsiye ederim. namaza başlayabilirsin mesela ilk adım olarak...

2 yorum daha var, göster