o kadar sıkıldım ki artık mutsuzken mutlu görünmeye, gülümsemeye çalışmaktan
herkes bir değil ki . en ufak bir sey de
yüzünün asılması, moralinin bozulması onun çok nazlı ya da kendini beğenmiş bir insan yapmaz . yaşadıklari getirmiştir onu bu hale artık dayanamıyordur . en azından benim için böyle, kahkaha atarken ağlayabiliyorum artık dışarıya mutluluktanmıs gibi gözüküyor bu halim

mutlu olduğum değil , mutlu edebileceğim şeyleri yapiyorum genelde çevremdekiler mutlu olursa bende mutlu olurum hissi var bende. böyle düşünüp davranmama rağmen kimsenin aman üzülmesin dediği biri olmadım

2 yorum daha var, göster