artik derdim var diyemiyorum kimseye. cunku kime desem. ya abartiyorsun diyorlar ya nankorsun ya sacmaliyorsun. herkes bi kilif uyduruyor. gercek anlamda bana zarar veren seyler var en basta ben. ve ben bunlarin onune gecemiyorum. bu yuzden yaptigim soyledigim hicbir seyde mantik aramamalari dogrudur. ama ben kucumsenmekten de usandim. icimde bi sikinti var ve surekli bana olan bakislar ve sozler sanki sen kimsin ki senin sikintin olacak der gibi. caresiz hissediyorum yalniz hissediyorum. olabildigince belli etmemeye calisiyorum. hicbir seye odaklanamiyorum kafami dagitmak icin. kitap okumak istiyorum okuyamiyorum. gozlerim sadece 1 sayfaya dakikalarca takilip kaliyor. izledigim filmlerde dertlerimden parcalar goruyorum en alakasiz sahnesinde. onlar bile ne kadar dokunuyor bilir misin? yazmak istiyorum. ama aklimda karmasik olan birbirine oturtamadigim o kadar cok sey var ki ellerim kitleniyor. yapamiyorum.. bu yuzden hicbir sey icin bana kizmayin yadirgamayin. kafamda gercek anlamda bir aci var artik. beynim aciyor kafami parcalar gibi.

ah be arkadasim hani bi muzik dinlersinde senin soylemek istediklerini o soyler ya iste şuan bu yaziyi okurken onu bana hissettirdin ama sabret inancin varsa dua et ve zamana birak

1 yorum daha var, göster