geçen yazımda bahsettiğim ne seninle ne sensiz dediğim; sanırım artık sensizim. zaten yalnızca arkadaşca konuşuyorduk. İkimizin de içinde vardı birtakım duygular hissediyordum ama dediğim gibi bazı engeller vardı. artık arkadaşça da konuşamayacağız. nedenini bilmediğim bir şekilde konuşmayı bitirdi. belki de hayırlısı böyledir dedim kabullendim. üzüldüm mü ? birazcık tabiki. ama olsun o da geçer. söyleyeceklerim bu kadardı pek sevgili dedikodu ailesi. hepinize iyi geceler. :)

haklısın ancak yapım gereği her şeyi kafaya takan, üzülen, insanlara fazla değer veren biriyim. ama ben de öğreniyorum üzülmemeyi. en azından üzülmeyi hak etmeyecek şeyler için üzülmemeyi öğreniyorum. teşekkür ederim. @ozelegitimozeldir

7 yorum daha var, göster