suratsiz
düşünün ki yeşil bir elma yediniz ve biri çıkıp diyor ki "hayır o elma kırmızıydı." sizin yediğiniz elmanın rengini sizden daha iyi bildiğini iddia ediyor ve sanki siz yalan konuşmuşsunuz gibi de ısrarla bunu tekrarlıyor. siz elmanın yeşil olduğunu söylüyorsunuz fakat elmayı yediğiniz için de bunu kanıtlayamıyorsunuz. karşınızdaki şahıs sizin dediğinizi kabul etmiyor, kendinizi inandıramıyorsunuz. İşte son zamanlarda insanlarla aramdaki ilişki verdiğim örnekteki gibi. yapmadım diyorum hayır yaptın deyip diretiyorlar, olay geçmiş zamanda kaldığı içinde kanıtlayamıyorum. karşımdaki insan da inatlaşınca sinirleniyorum. beni benden daha iyi biliyorlarmış gibi konuşuyorlar. yapmadığım şey için suçlanıyorum, alttan alacak sabrım tükendiğinden hazmedemiyorum. sinirlendiğim içinde haksız duruma düşüyorum. İnsanlarla arama mesafe koymamak için kendimi zor tutuyorum. bu durumdan o kadar yoruldum ki, daha ne kadar böyle sürecek ve ben daha ne kadar sabırla olabileceğim bilmiyorum. uzun bir yazı oldu kusurama bakmayın lütfen.

Yorumlar

enguzelmevsimim
ben. ama tek sikinti ben kendimi kanitlama cabasina girmiyorum. yapmamisimdir ama yapmis oldugumu dusunuyorlardir, varsin oyle düşünsünler. ben biliyorum daa kendimi. bana ne elalemin ne düşündüğünden? devam mi ediyorlar? o zaman hayatimda yerleri yok onlarin. bak mesela dedigin seyi yasadim ben. laf tasiyici olarak nitelendirildim. sinirle bagirdim. sonra da biraktim konustular. baktim ki kendi anlattiklarina baya baya inanmislar, kendimi bilmesem bana da inandiracaklar, konusmalari bitince "bitti mi?" diye sordum. bittigini soylediklerinde tek dediğim şey "peki" oldu. bir de bunu söylerken yüzümde beliren bir gülümseme. pişman miyim? hayir. yine olsa yine yaparim. hatta bir ara bagirarak "yaptim" demiştim. :d ne itim lan ben. neyse. hala sessiz kalirim. daha iyi ya. İspatlamaya calisma kendini. sen nr kadar calissan da bir fayda etmeyecek. degmez onlar icin. kimsr için degmez. sen kendini bildigin müddetçe cevir kafani hayatina bak. ayni ortamda bulunmamiz gerekmese suratlarina bakip selam vermem. gerci onlar vermiyor ama insanlik sende kalsin. mecbur kalmadigin müddetçe konusma. daha iyi oluyorsun. :)