selam ağır depresyonum ve ben geldim. hala hiç bir şeyin değişmemiş olması, hala aynı kalmam. kullanmıyorum ilaçlarımı her geçen gün iyi olacağım yerde daha çok dibe çöküyorum. sevmiyorum insanları sevmeyeceğim de. kızgınım, kırgınım ve öfkeliyim herkese. çok yoruldum savaşmaktan... sanırım bu sefer başaramadım, olmadı ve olmayacak da... ben pes ediyorum.

yaşadığın şey herneyse unut demiyorum ki unutamayacaksın ama önüne bakmalısın. zamana bırak düzelir falan demeyeceğim çünkü inandığım birşey değil. zaman sensin istediğin an ayağakalkabilirsin veya yerin keyfini çıkarırsın. sadece tercih yapmalısın ki bu en zorudur. mutlu olmak için veya içinde bulunduğun durumdan çıkmak için gerekli şeyler bellidir şayet hastalık değilse. bu aşksa maddiyatsa herneyse ölüm olmadıkça çaresi var. bir tık daha hızlı koşmalısın sadece. hayat yürüyenler için fazla yorucu... yeterince savaştığını düşünüyorsun ama yetmemiş o zaman ya o savaşı kesip atıcaksın yada daha güçlü mücadele ediceksin. en dibi görmüş biri olarak söylüyorum hiçbir ilaç zihni kontrol etmende yeterince etkili değildir. ağlamak mı istiyorsun ağla ama sustuğunda daha güçlü bir sen yarat...

15 yorum daha var, göster