İyi bak gözlerime... bu şehrin tanıştırmış olduğu iki yabancıyız biz. bu kirli hava, bu soğuk bakışlı insanlar yakın olmaktan alıkoyuyor bizi, bakar mısın gözlerime, yıkık dökük ahşap evler gibi; nasıl da solgun, aldanmışlar ,yıkılmışlıklar akıyor damla damla gözlerimden. huzur bulduğun uykuna uyku katan işte o ahşap evler gibiydi bir zamanlar, hatırlar mısın sakağın başında oynayan çocuklara huzur verirdi bahçemdeki güller, bak şimdi ne haldeler. kuru dallarda kalan dikenler bile ağlar oldu bize… o mavisine hasta olduğumuz denizi de bulamıyorum artık bu şehirde… sabah kahvaltılarımıza ortak ettiğimiz martılarda gitmişler. bilmiyorum belki ben değiştim; eskiden huzur veren rüzgar şimdi ise bir hayli acıtıyor içimi içten içe… kim bilir belki de saklambaç oynamak yaramadı bize, çıkmaz sokaklarda kaybettim izini. korkuyorum göz yaşlarımın seni kaldırımlar silmesine, insanlar dalga dalga göç ediyor bu şehirden, bin bir çeşit anlam yüklediğimiz sokak lambaları da bir bir sönüyor gözümün önünde, dedim ya iyi bak gözlerime saatler geçtikçe onlar da bir hayli sönmekte

geçen eğitim fakültesinde müzik ve eylence gösterisinde çalgı çalan sonra ardından oyun oynayan saçları uzun kostümlü güzel kız çok etkileyiciyidin inşallah okul bitmeden konuşma fırsatımız olur senle

bayramefendide otururken masaya yazmıştım ismini sonra bu şiiri yazdım sana ve son hafta karşılaşamadan gidiyoruz esrarengiz kız umarım omü'de bulamadım omü dedikodu'da sen bulursun beni...
İyi bak gözlerime...
bu şehrin tanıştırmış olduğu iki yabancıyız biz. bu kirli hava, bu soğuk bakışlı insanlar yakın olmaktan alıkoyuyor bizi, bakar mısın gözlerime, yıkık dökük ahşap evler gibi; nasıl da solgun, aldanmışlar ,yıkılmışlıklar akıyor damla damla gözlerimden. huzur bulduğun uykuna uyku katan işte o ahşap evler gibiydi bir zamanlar, hatırlar mısın sakağın başında oynayan çocuklara huzur verirdi bahçemdeki güller, bak şimdi ne haldeler. kuru dallarda kalan dikenler bile ağlar oldu bize… o mavisine hasta olduğumuz denizi de bulamıyorum artık bu şehirde… sabah kahvaltılarımıza ortak ettiğimiz martılarda gitmişler. bilmiyorum belki ben değiştim; eskiden huzur veren rüzgar şimdi ise bir hayli acıtıyor içimi içten içe… kim bilir belki de saklambaç oynamak yaramadı bize, çıkmaz sokaklarda kaybettim izini. korkuyorum göz yaşlarımın seni kaldırımlar silmesine, insanlar dalga dalga göç ediyor bu şehirden, bin bir çeşit anlam yüklediğimiz sokak lambaları da bir bir sönüyor gözümün önünde, dedim ya iyi bak gözlerime saatler geçtikçe onlar da bir hayli sönmekte

okul bitiyor ve ben halen soylu bir aşk yaşayamadım diyorsan takıl peşime :) aşk biraz heyecan birazda cesaret katacak size :)