uzun yazılarımdan biri ve ben yine karşınızdayız. kuzeydoğu yönüne kum saatimi alıp aynı doğrultuda biraz arkasında duran lambamın ışığı ile kum zerreciklerinin, saati her çevirişimle daha bir parlayarak aşağıdaki hazneye dökülmesini izliyorum. az önceki cümle için de kendimi tebrik ediyorum sdjklj mutlaka hataları vardır ama bana göre epey hoş oldu. zamanında bırakın takdir yerine teşekkür almayı yüksek bir notla takdir alamadım diye üzülmüşlüğüm vardır benim. ya da kimyadan bir yanlışım çıktı diye kendimi yer bitirirdim. şimdilerde gelip de özlediğin ne var diye sorulsa aklıma ilk bunlar gelebilir. ne değişti de daha az önemser oldum emin değilim. fakat acilen o halime dönmem gerek bence. dersler konusunda zaman zaman kendime olan güvenimi kaybedebiliyorum. İçten içe yapabileceğimi bildiğim halde nedense gölgeleniyor bu düşünce. bunu hayatımda bazı şeyler için de gösterebilirim ne yazık ki. kendimde görmem gereken ise, seneler evvelki o ruh hali... hem de tamamen hayatımda... benim gibi sonradan sonraya bitter çikolata sevenler bilir zamanla sütlü çikolataların tadı eskisi kadar güzel gelmemeye başlıyor. halbuki ilk başta da bitterin acısı hoşa gitmez. bu rahatlık canımı sıkıyor bir hayli. tam anlaşılmadı belki ama ben sütlü çikolata sevdiğim halimi özledim epeyce. kaç oldu bundan bahsediyorum değil mi? yaklaşıyorum derken kendimi aynı yerde buluyorum bu konuda. bir yanıltıcı unsur var ama ne? bazen de dermanım yanı başımda ama bir türlü göremiyorum gibi hissediyorum. ya da sadece sabırsızımdır belki. şuraya bir türkü iliştireyim bora ebeoğlu- suzan suzi. geceniz kar kristalleri kadar güzel geçsin dedikodu meclisi. esen kalın...
Omü Dedikodu
