Omü Dedikodu
samsunda olan var mı çay ısmarlayabilirim :) buraya yıllar sonra girdim tekrar giremeyebilirim twitterdan dm atabilirsiniz @gomuluyor @yazarfenbey ikilisinden birine yazın dönüş yaparım :)
eskilerden kimler kaldı, yok mu şöyle canı sıkılan filan oturalım sohbet edelim :) varsa müsait olan dm atsın twitterdan
www.twitter.com/yazarfencelebi
www.twitter.com/yazarfencelebi
oturun hele birinci sinif kardeşlerim bir iki şey söyleyeyim belki aklınıza gelir.
öncelikle kimse aynı hayatı yaşamıyor bende oldu diye sizde olacak değil. ama şunu unutmayın. üniversite hayatın son tatilidir diye bi lafla geldim üniye. ve öyle olduğunu da dusunuyordum. 4 yıl boyunca hayatımın en güzel zamanlarını da yaşadım en acı zamanlarıni da. aci derken. gercekten acı. sadece sevgili acısı degil. babamı kaybettim en değer verdiğim insanları kaybettm gozlerine bakmaya koyamadigim sevdiğimi kaybettm. koca bir omurdu üni benim için. yüzlerce hatta binlerce insanla tanıştım. samsuna karış karış gezmekle kalmadim. üni den önce pek il disina cikmamis biriyken unide 48 tane il gezdim. turkiyede gitmek istediğim neresi varsa gittim gordum. zengin olduğum için değil ama. zenginlerin bile sahip olamadığı zamana sahip olduğum için. ve hep şunu prensip edindim. bir hayalin varsa peşinden koş. asla denemedigin icon pişman olma. param yoktu otostopla gittim. kalacak yerim olmadı çadır kurdum. konuşacak kimsem olmadığı zamanlar oldu aldım kağıtla konuştum. en çaresiz hissettiğim anda yalnız kaldım ama yine ayağa kalktım. 4 yıl boyunca öyle bir hayat yaşadım ki bir ömre denkti. anlatmaya kalksam saatler surer. ama anlatamayacagim hiçbir şey de yasamadim çok şükür. kızları bir nesne değil benim gibi insan olarak gordum. onların da abisi babası var diye düşündüm. sevdim ama gozyasi dokse ben boğulur gibi hissederdim öyle sevdim. kısaca önünüzde bir daha asla bulunmayacak bir 4 yılınız var ve inanın hayatınızın en güzel yaşları. görmek istedgniz neresi varsa gorun. yapmak istedgniz ne varsa kimseye zarar vermeden yapmaya çalışın. hayallerinizin peşinden koşun. gunlerinizi sabah akşam peste batakta geçirmeyin. eve kız atmak için eve çıkmayın. kızlara obje gözüyle bakmayın. İnsanlarla konuşun ama dertlerine yardımcı olmak için konuşun. kimseyi kifayeti yada konuşması dili rengi yüzünden yargılamayin. edebi edepsizlerden öğrenmek zorunda kalmayın. unutmayın. bugün yaptığımız her davranış yarın çocuklarımızı yetiştirecek nesli etkiliyor. eve attiğimiz her kız, bi gelinliği çöpe attırabiliyor. ey delikanlı kardeşim. kızına nasıl davranılmasını istiyorsan öyle davran kizlara. ey güzel kız kardeşim hayatını yaşarken evlenecegin insanı da dusun. babani da anneni de çocuklarını da. kadın erkek eşit değil maalesef sen daha değerlisin. ama bu değerini ayaklar altına aldırma. her neyse ahlak bekçisi degilim ancak kendi yapmadigimiz şeyleri başkalarından bekliyoruz. her geçen gun iyice saga sola saldırıp güzel bir gelecek güzel bir nesil bekliyoruz. biz düzgün olmazsak eger. gelecek nesil insanlığı unutacak. son sözüm şudur ki hayatını yaşarken cesur ol ve insanlara saygılı ol. empati nedir iyi kavra. bir hayalin bir geleceğin olsun. bir gün ömrün kaldıysa. birine faydan. somurtkan bir yuzde gamzen olsun. biz toplum olarak her şeyi çok biliriz ama yine de bunlar aklında bulunsun :) saygısızlık ettimse affola. hayırlı geceler.
öncelikle kimse aynı hayatı yaşamıyor bende oldu diye sizde olacak değil. ama şunu unutmayın. üniversite hayatın son tatilidir diye bi lafla geldim üniye. ve öyle olduğunu da dusunuyordum. 4 yıl boyunca hayatımın en güzel zamanlarını da yaşadım en acı zamanlarıni da. aci derken. gercekten acı. sadece sevgili acısı degil. babamı kaybettim en değer verdiğim insanları kaybettm gozlerine bakmaya koyamadigim sevdiğimi kaybettm. koca bir omurdu üni benim için. yüzlerce hatta binlerce insanla tanıştım. samsuna karış karış gezmekle kalmadim. üni den önce pek il disina cikmamis biriyken unide 48 tane il gezdim. turkiyede gitmek istediğim neresi varsa gittim gordum. zengin olduğum için değil ama. zenginlerin bile sahip olamadığı zamana sahip olduğum için. ve hep şunu prensip edindim. bir hayalin varsa peşinden koş. asla denemedigin icon pişman olma. param yoktu otostopla gittim. kalacak yerim olmadı çadır kurdum. konuşacak kimsem olmadığı zamanlar oldu aldım kağıtla konuştum. en çaresiz hissettiğim anda yalnız kaldım ama yine ayağa kalktım. 4 yıl boyunca öyle bir hayat yaşadım ki bir ömre denkti. anlatmaya kalksam saatler surer. ama anlatamayacagim hiçbir şey de yasamadim çok şükür. kızları bir nesne değil benim gibi insan olarak gordum. onların da abisi babası var diye düşündüm. sevdim ama gozyasi dokse ben boğulur gibi hissederdim öyle sevdim. kısaca önünüzde bir daha asla bulunmayacak bir 4 yılınız var ve inanın hayatınızın en güzel yaşları. görmek istedgniz neresi varsa gorun. yapmak istedgniz ne varsa kimseye zarar vermeden yapmaya çalışın. hayallerinizin peşinden koşun. gunlerinizi sabah akşam peste batakta geçirmeyin. eve kız atmak için eve çıkmayın. kızlara obje gözüyle bakmayın. İnsanlarla konuşun ama dertlerine yardımcı olmak için konuşun. kimseyi kifayeti yada konuşması dili rengi yüzünden yargılamayin. edebi edepsizlerden öğrenmek zorunda kalmayın. unutmayın. bugün yaptığımız her davranış yarın çocuklarımızı yetiştirecek nesli etkiliyor. eve attiğimiz her kız, bi gelinliği çöpe attırabiliyor. ey delikanlı kardeşim. kızına nasıl davranılmasını istiyorsan öyle davran kizlara. ey güzel kız kardeşim hayatını yaşarken evlenecegin insanı da dusun. babani da anneni de çocuklarını da. kadın erkek eşit değil maalesef sen daha değerlisin. ama bu değerini ayaklar altına aldırma. her neyse ahlak bekçisi degilim ancak kendi yapmadigimiz şeyleri başkalarından bekliyoruz. her geçen gun iyice saga sola saldırıp güzel bir gelecek güzel bir nesil bekliyoruz. biz düzgün olmazsak eger. gelecek nesil insanlığı unutacak. son sözüm şudur ki hayatını yaşarken cesur ol ve insanlara saygılı ol. empati nedir iyi kavra. bir hayalin bir geleceğin olsun. bir gün ömrün kaldıysa. birine faydan. somurtkan bir yuzde gamzen olsun. biz toplum olarak her şeyi çok biliriz ama yine de bunlar aklında bulunsun :) saygısızlık ettimse affola. hayırlı geceler.
(bu bir öneri yazısıdır)
önceki yazımda birinci sınıf kardeslerime biraz tecrübe paylaşmaya calismistim. simdi aklıma gelen birkaç şey daha söyleyeyim musadenizle.
1) öncelikle samsuna yeni gelip aksama kadar yurtta yatarsaniz hiçbir şey elde edemezsiniz.
2) yurtta olduğunuz zaman da kitap okuyun, sohbet edin, insanlarla tanisin
3) yurttan çıktığıniz zamanlarda kendinize okul haricinde gideceğiniz bir yer daha bulun, ilgi alaniniza gore bir yer
(İgne deligi gençlik merkezi ne gidip ücretsiz kurslardan ve egitimlere katilabilirsiniz. yada üniversitenin 50 den fazla kulübü(topluluğu) var, omütit (tiyatro) karikatur, yaşayan kütüphaneler vs vs. hepsine bir göz atmaniz gerek en azından neler yaptıklarına. bunlar da olmadı ben dağ bayır gelecem diyorsanız omüdak var dağcılık kulübü doğa yuruyusleri, zirve tırmanışları. kamplar vs yapıyor. bunlar benim gidip belirli zaman geçirdiğim memnun olduğum yerler daha niceleri vardir kim bilir. kalkın ilginiz olan yeri bulun ve aktif olun.
4) benim kuluplerle isim yok bikac arkadaşım olsun onlarla gezeyim tozayim derseniz. İnsanları tanırken hemen guvenmeyin pat diye. sonra bir yanlış bir sürü doğruya mal olmasın. her neyse arkadaş seçiminizi iyi yaparsaniz zaten. en sıkıcı yer bile eğlenceli olur. ama daha da eğlenceli olabilecek yerler bulun.
5) ayrica samsuna kadar gelmissiniz ve bence şunları yapmadan mezun olmayın.
*akdağ'da kayak*
*nebiyan dağı kamp*
*omü gölet piknik*
*vezirkopru kanyon gezisi*
*ladik de hamam*
*amasya ya trenle gitmek*
*bafra kuş cenneti gezisi*
*ordu teleferikten sonra manzaraya karşı cay sigara*
*atakum sahilde gün doğumu izle*
*sinop erfelek selalerine git*
6) yok ben arkadaşlarım olmadığı zaman ne yapacağım diyenler:
*bakku cafe* var samsunda omurevlerinde internetten adresini bulursun zaten kitap&cafe git oraya çayını ic kitabını oku
*hatta ılgın varsa dergi çıkarıyorlar bakkudergi diye yazını gönder, dergi yazarlariyla konuş.
*şiir gecelerine katıl, sinemaya git.
yok ben hala daha yurtta yatıp insanlardan kaçmak istiyorum hayatımın en güzel zamanlarini bisa harcamak istiyorum diyorsan sen bilirsin.
*** son olarak: hep o meşhur soz vardır ya(sırt çantamı alıp çekip gitmek istiyorum her şeyi arkada bırakıp ) diye. heh işte ne zaman bunalirsan yap onu. sadece sosyal medyaya yazıp bırakma. hiçbir seye ihtiyacın yok nefes alabiliyorsan. bir tek inanman ve istemen lazım. nereye istersen gidebilirsin otostopla çekinceleri ön yargıların varsa hicbirini yapamazsın. facebook tan interrail türkiye otostop grubu var girin bakın 50 binden fazla genç neler yapmis gorun. sözlerimi otostop grubunun sloganı ile bitiriyorum.
yola çık yol açık.!
(yapmak isteyen her yol açık hemde)
önceki yazımda birinci sınıf kardeslerime biraz tecrübe paylaşmaya calismistim. simdi aklıma gelen birkaç şey daha söyleyeyim musadenizle.
1) öncelikle samsuna yeni gelip aksama kadar yurtta yatarsaniz hiçbir şey elde edemezsiniz.
2) yurtta olduğunuz zaman da kitap okuyun, sohbet edin, insanlarla tanisin
3) yurttan çıktığıniz zamanlarda kendinize okul haricinde gideceğiniz bir yer daha bulun, ilgi alaniniza gore bir yer
(İgne deligi gençlik merkezi ne gidip ücretsiz kurslardan ve egitimlere katilabilirsiniz. yada üniversitenin 50 den fazla kulübü(topluluğu) var, omütit (tiyatro) karikatur, yaşayan kütüphaneler vs vs. hepsine bir göz atmaniz gerek en azından neler yaptıklarına. bunlar da olmadı ben dağ bayır gelecem diyorsanız omüdak var dağcılık kulübü doğa yuruyusleri, zirve tırmanışları. kamplar vs yapıyor. bunlar benim gidip belirli zaman geçirdiğim memnun olduğum yerler daha niceleri vardir kim bilir. kalkın ilginiz olan yeri bulun ve aktif olun.
4) benim kuluplerle isim yok bikac arkadaşım olsun onlarla gezeyim tozayim derseniz. İnsanları tanırken hemen guvenmeyin pat diye. sonra bir yanlış bir sürü doğruya mal olmasın. her neyse arkadaş seçiminizi iyi yaparsaniz zaten. en sıkıcı yer bile eğlenceli olur. ama daha da eğlenceli olabilecek yerler bulun.
5) ayrica samsuna kadar gelmissiniz ve bence şunları yapmadan mezun olmayın.
*akdağ'da kayak*
*nebiyan dağı kamp*
*omü gölet piknik*
*vezirkopru kanyon gezisi*
*ladik de hamam*
*amasya ya trenle gitmek*
*bafra kuş cenneti gezisi*
*ordu teleferikten sonra manzaraya karşı cay sigara*
*atakum sahilde gün doğumu izle*
*sinop erfelek selalerine git*
6) yok ben arkadaşlarım olmadığı zaman ne yapacağım diyenler:
*bakku cafe* var samsunda omurevlerinde internetten adresini bulursun zaten kitap&cafe git oraya çayını ic kitabını oku
*hatta ılgın varsa dergi çıkarıyorlar bakkudergi diye yazını gönder, dergi yazarlariyla konuş.
*şiir gecelerine katıl, sinemaya git.
yok ben hala daha yurtta yatıp insanlardan kaçmak istiyorum hayatımın en güzel zamanlarini bisa harcamak istiyorum diyorsan sen bilirsin.
*** son olarak: hep o meşhur soz vardır ya(sırt çantamı alıp çekip gitmek istiyorum her şeyi arkada bırakıp ) diye. heh işte ne zaman bunalirsan yap onu. sadece sosyal medyaya yazıp bırakma. hiçbir seye ihtiyacın yok nefes alabiliyorsan. bir tek inanman ve istemen lazım. nereye istersen gidebilirsin otostopla çekinceleri ön yargıların varsa hicbirini yapamazsın. facebook tan interrail türkiye otostop grubu var girin bakın 50 binden fazla genç neler yapmis gorun. sözlerimi otostop grubunun sloganı ile bitiriyorum.
yola çık yol açık.!
(yapmak isteyen her yol açık hemde)
İlk defa bir öğretim döneminde öğrenci değil öğretmenim :) rabbim atanmış olup da okulda görev yapmayı da nasip etsin tüm öğretmen arkadaşlarımla birlikte bana. atanamadim ama buna da şükür ;)
nickimi hatırlayanlar bi takip etsin eskilerden kimler kalmış anlayayım :)
yuh site ne hallere gelmiş ben gelmeyeli :d
merhaba dedikodu ailesi
eskiler bilir beni. bir dönemin hüzünlü derdeber insanı olarak bayağı aktiftim burda. adlarını bilmedigim ancak yazılarıyla bana destek olan onca kişi vardı hepsinden allah razı olsun. konuya gelecek olursam. dünyada aşık olanlardan çok acikanlar var demiş yazar. babama babalar gününde ne alsam diye düşünen de var babasının resmine bakıp keşke yaşasa da hiçbir şeyim olmasa diyen de var. babasına bağıran da. İnsan nankordur adəm kardeşlerim. nankoruz hepimiz. azıcık mutlu olduk mu unuturuz acısı olanı, acinın ne olduğunu unuturuz. mutluluk elimizden gittiğinde ise basariz feryadı vay bittim öldüm diye, oysa ne senindi ki neyi aldılar senden. sanki mutluyken hep şükür bilmisiz gibi. diyeceğim o ki. zamana bırakmak vardır ya. asla hiçbir şeyi zamana bırakmayın. zaman nehir gibi akıp gidiyor hem bir şeyler yapmak için geç oluyor hem de o nehir də önünüzə gələn ya parcalanmis oluyor yada nehrin başındaki birinin attıkları ... demem o ki her halimize şükredip mutlu olmaya , mutlu etmeye odaklanmaliyiz. bir film repligiyle vedami edeyim. (hala nefes aliyorsan , umut var demektir.)
eskiler bilir beni. bir dönemin hüzünlü derdeber insanı olarak bayağı aktiftim burda. adlarını bilmedigim ancak yazılarıyla bana destek olan onca kişi vardı hepsinden allah razı olsun. konuya gelecek olursam. dünyada aşık olanlardan çok acikanlar var demiş yazar. babama babalar gününde ne alsam diye düşünen de var babasının resmine bakıp keşke yaşasa da hiçbir şeyim olmasa diyen de var. babasına bağıran da. İnsan nankordur adəm kardeşlerim. nankoruz hepimiz. azıcık mutlu olduk mu unuturuz acısı olanı, acinın ne olduğunu unuturuz. mutluluk elimizden gittiğinde ise basariz feryadı vay bittim öldüm diye, oysa ne senindi ki neyi aldılar senden. sanki mutluyken hep şükür bilmisiz gibi. diyeceğim o ki. zamana bırakmak vardır ya. asla hiçbir şeyi zamana bırakmayın. zaman nehir gibi akıp gidiyor hem bir şeyler yapmak için geç oluyor hem de o nehir də önünüzə gələn ya parcalanmis oluyor yada nehrin başındaki birinin attıkları ... demem o ki her halimize şükredip mutlu olmaya , mutlu etmeye odaklanmaliyiz. bir film repligiyle vedami edeyim. (hala nefes aliyorsan , umut var demektir.)
cuma günü tramvayda yanıma oturup piazzaya giden 3 kız onlayn mı ? f. bölümüydü 2. sınıf ?
toplanın üniversitedeki en büyük vicdan yaptığım olayı itiraf edecem. daha birinci sinifim o zamanlar. tramvaya üniversitenin ordan binbir bir gurle bindim oturmaya yer buldum. bide meydana kadar gidicem, zaten yorgunum hiç yer veremem bugün dedim. neyse yanıma da o zamanlar çok güzel bir kız oturdu. (şimdi muhtemelen göreve başlamıştır) neyse. oh diyorum iyi, en azından yaşlı amcaların sohbetini çekmek zorunda kalmam. neyse daha birkaç durak olmadan tıklım tıklım oldu tramvay. birkaç tane teyze geldi önümde durdu, teyze dedigime bakmayın 40 yaşlarında en fazla. arkadaşlarından geliyorlarmis. bir sürü koltuk boşaldı oturdular ama hala yerlerinden kıpırdamadı teyzelerimiz. İnatla benden yer bekliyorlar. dayanamayıp seslerini yükseltip konuşmaya başladılar. bu zamanın gençleri çok terbiyesiz saygı nedir bilmiyorlar da şudur budur. bikac kişi bu laflarını duyunca yer vermeye kalktı yok inat ettiler. hala bana laf sokuyorlar alttan alttan. ya zaten o kadar yorgun olmasam yer veren biriyim. İlk defa vermeyeyim demiştim. sonra kafamı kaldrdm herkes bana sinirli sinirli bakıyor. dedim nerdeyse dayak yiyecem bu işten siyrilmam lazım. operanın oradayken. aklıma bir şey geldi. önümdeki direklere tutunarak ayağa kalktım. sonra biraz ilerleyip teyzenin kusura bakmayın size yer verilmedi, benim bacağım sakat olmaz ben bile yer verecektim size özür dilerim dedim. sonra kapıya kadar ayağımı sürüyerek geldim. tramvaydaki tüm bakışlar teyzelere döndü. herkes vicdansız gözüyle baktı. kapıdan inip yavaşça tramvayın uzaklaşmasını izledim :) buda böyle bir animdir.
dedikoduya ilk katildigimda daimi yazanlar ekibi vardı yazdıklarından analiz yapıp liste yapmıştım sonra twitterda takip edenlerden etkileşim yapanlardan hepsinin nerdeyse kim olduğunu anlamistim. eski stalkcilardan kim kaldı :) bir de bir ara imlaci manyak vardı öldü mü o ya :)
vay arkadaş buraya bir şey yazdigimda tanıyan ve burda takılan biri varsa direk ben olduğumu anliyor. zaten yazarfen celebi adım gibi oldu artık dışarda da o yüzden bende başka hesap acmaya karar verdim :) artık :)))
bitti artık anlıyor musun bitti!...
artık bitti…
kalan birkaç gramlık nefesini ölmemeye harcadı bu sözlerden sonra. aslında kimine göre zaten pek de yaşıyor sayılmazdı. ama zaten herkes o çizgideydi ona göre. o ise ölmemeye çalışanlar tarafına geçmeyi tercih etti. yorulmuştu. ayakta daha fazla duramadı, az önce öldürmekten beter ettiği adamın yanına oturdu. yutkunma sesi yaklaşık beş dakika adamın kulağında çınladı. sonra derin sessizliği bölen adamın hıçkırıkları oldu. bir cam sesi duyulur gibi oldu adamın kulağına. ya erkekler ağlamaz klişesini kırdığı için gelmişti. yada kalbindeki parçalanma somut bir hale dönüşmüştü. ama adam en çok küçükken köydeki evinin camını kırığındaki sese benzetti. gözlerinin önüne geldi o an, kışın ortasında ayağında altı delik plastik köy ayakkabısıyla birkaç gündür bastıran karın bir günlük oyun müsaadesi verdiğini düşünüyordu o zamanlar, abisini çağırıp kartopu oynamak için dışarı çıktıklarında, elleri soğuktan buruşana kadar kartopunun keyfini çıkarmışlardı. ancak tam eve girmek üzereyken kulağının arkasında hissettiği o koca kartopunun soğukluğu sinirlerini bir anda göğe yükseltmişti. bu kez yere bir topu için değil bir mermi almak için gibi eğildi, olağan gücüyle fırlattıktan sonra gelen ses kulağında uzun süre yankılandı. bir süre sonra kırık sesi yerini annesinin bağırma seslerine bıraktı. ardından babasının öksürüklü ama bir o kadar şefkatli sesi. –bağırma çocuğa olan oldu. ancak annesi, hiçbir anne gibi kötü niyetinden değil üzüntüsünden sitem etmişti. kış ortası, yollar kapalı ve camı tamir parası sofradan birkaç yemeğin eksilmesi demekti. babası hasta yatağında bir kat fazla yorganın altında ısınmaya çalışacaktı. çocuk o an yaşadığı atlatmış yerini korkuya bırakmışken kaçmaya yeltendi. birkaç adım atmadan ayağında bir acıyla var gücüyle bağırmaya başladı sonra. İçindeki korku, annesin kızgınlığı, ayağının acısı, babasının bakışı camdaki kocaman boşluk ve avazının çıktığı kadar bağırma isteği…. İşte tıpkı o cam kırılma sesi gibiydi adam için. gözünün önünden film gibi geçti çocukluğundan birkaç saniye, ancak o anın acısını yıllar sonra faiziyle birlikte yaşıyor gibiydi. ne konuşmaya hali vardı, ne içindekileri anlatmaya. pişmandı aslında, en az camı kırdığı kadar pişmandı. kafasını kaldırmak istedi. ama kafası çoktan iki tona yakın gibi gelmeye başlamıştı boynu için. ellerinin yardımıyla biraz doğrultmaya çalıştı. suyun altından sesin gitmediğini hatırladı, sildi gözyaşlarını ve kadına bir bakışta gözleriyle anlatmaya çalıştı.
halbuki yüzlerce, binlerce, yüz binlerce şey söylemek isterken birkaç kelime döküldü ağzından sadece:
+ beni hiç mi sevmedin?
-sevdim! ama…
+ama katilidir önceki cümlenin demiştim
-…
+yalan söylüyorsun!
-…!!!
+sen beni hiç sevmedin.
-sevdim, ama artık bitmesi gerek. kendine iyi bak olur mu?
+bana bunu söyleme umrunda mı sanki?
-evet. umrumda, üzme kendini. sen benden önce unutursun, elveda
adamın yüzünde gülünce oluşan duruma benzer kaslar oynadı, kadın adamı güldü sandı.
kadın kalktı, gözünde yaşlarla uzaklaşmaya başladı, adama da giderken biraz gözyaşı tohumu bıraktı.
adam kalkmaya çalıştı, her yerine cam batar gibi oldu. sahi cam sesei nerden gelmişti diye etrafına bakındı bir şey bulamadı. kadın da duymuş muydu o kırık seslerini diye meraklandı. sormak istedi ama kadın çoktan uzaklaşmıştı. adam her yerde aradı ama bir daha o günkü kadını bulamadı… adam artık ıssız kalmıştı. yanına almak isteyeceği üç şeyin üçü birden dünyadan uzağa atılmıştı. hayata dair anlamlı olan ne varsa bi anda anlamsız kalmıştı. babam dedi saçma bi refleksle belki cam kırmasam o gece ölmezdi. ve kadını düşündü belki bu kadar üzmesem bende ölmemeye çalışan biri değil yaşayan biri olarak kalırdım diye hayıflandı. kalktı yerinden mezara gömülmek elinde değildi yatağına gitti. yatağından atıldı. yemek istemedi pek canı ama yemeye parası da kalmamıştı. konuşayım dedi. meğer tanıdığı kimse ona dost olmamıştı. hayata dair bildiği ne varsa bir günde cahil kalmıştı. kadın mı ne oldu? adama benden önce unutursun dedi. bir süre sonra adamın adını hatırlamadı… bu hikaye olacaktı güya ama sonu hiç güzel olmadı. çünkü fazlasıyla gerçeğe bulandı.
artık bitti…
kalan birkaç gramlık nefesini ölmemeye harcadı bu sözlerden sonra. aslında kimine göre zaten pek de yaşıyor sayılmazdı. ama zaten herkes o çizgideydi ona göre. o ise ölmemeye çalışanlar tarafına geçmeyi tercih etti. yorulmuştu. ayakta daha fazla duramadı, az önce öldürmekten beter ettiği adamın yanına oturdu. yutkunma sesi yaklaşık beş dakika adamın kulağında çınladı. sonra derin sessizliği bölen adamın hıçkırıkları oldu. bir cam sesi duyulur gibi oldu adamın kulağına. ya erkekler ağlamaz klişesini kırdığı için gelmişti. yada kalbindeki parçalanma somut bir hale dönüşmüştü. ama adam en çok küçükken köydeki evinin camını kırığındaki sese benzetti. gözlerinin önüne geldi o an, kışın ortasında ayağında altı delik plastik köy ayakkabısıyla birkaç gündür bastıran karın bir günlük oyun müsaadesi verdiğini düşünüyordu o zamanlar, abisini çağırıp kartopu oynamak için dışarı çıktıklarında, elleri soğuktan buruşana kadar kartopunun keyfini çıkarmışlardı. ancak tam eve girmek üzereyken kulağının arkasında hissettiği o koca kartopunun soğukluğu sinirlerini bir anda göğe yükseltmişti. bu kez yere bir topu için değil bir mermi almak için gibi eğildi, olağan gücüyle fırlattıktan sonra gelen ses kulağında uzun süre yankılandı. bir süre sonra kırık sesi yerini annesinin bağırma seslerine bıraktı. ardından babasının öksürüklü ama bir o kadar şefkatli sesi. –bağırma çocuğa olan oldu. ancak annesi, hiçbir anne gibi kötü niyetinden değil üzüntüsünden sitem etmişti. kış ortası, yollar kapalı ve camı tamir parası sofradan birkaç yemeğin eksilmesi demekti. babası hasta yatağında bir kat fazla yorganın altında ısınmaya çalışacaktı. çocuk o an yaşadığı atlatmış yerini korkuya bırakmışken kaçmaya yeltendi. birkaç adım atmadan ayağında bir acıyla var gücüyle bağırmaya başladı sonra. İçindeki korku, annesin kızgınlığı, ayağının acısı, babasının bakışı camdaki kocaman boşluk ve avazının çıktığı kadar bağırma isteği…. İşte tıpkı o cam kırılma sesi gibiydi adam için. gözünün önünden film gibi geçti çocukluğundan birkaç saniye, ancak o anın acısını yıllar sonra faiziyle birlikte yaşıyor gibiydi. ne konuşmaya hali vardı, ne içindekileri anlatmaya. pişmandı aslında, en az camı kırdığı kadar pişmandı. kafasını kaldırmak istedi. ama kafası çoktan iki tona yakın gibi gelmeye başlamıştı boynu için. ellerinin yardımıyla biraz doğrultmaya çalıştı. suyun altından sesin gitmediğini hatırladı, sildi gözyaşlarını ve kadına bir bakışta gözleriyle anlatmaya çalıştı.
halbuki yüzlerce, binlerce, yüz binlerce şey söylemek isterken birkaç kelime döküldü ağzından sadece:
+ beni hiç mi sevmedin?
-sevdim! ama…
+ama katilidir önceki cümlenin demiştim
-…
+yalan söylüyorsun!
-…!!!
+sen beni hiç sevmedin.
-sevdim, ama artık bitmesi gerek. kendine iyi bak olur mu?
+bana bunu söyleme umrunda mı sanki?
-evet. umrumda, üzme kendini. sen benden önce unutursun, elveda
adamın yüzünde gülünce oluşan duruma benzer kaslar oynadı, kadın adamı güldü sandı.
kadın kalktı, gözünde yaşlarla uzaklaşmaya başladı, adama da giderken biraz gözyaşı tohumu bıraktı.
adam kalkmaya çalıştı, her yerine cam batar gibi oldu. sahi cam sesei nerden gelmişti diye etrafına bakındı bir şey bulamadı. kadın da duymuş muydu o kırık seslerini diye meraklandı. sormak istedi ama kadın çoktan uzaklaşmıştı. adam her yerde aradı ama bir daha o günkü kadını bulamadı… adam artık ıssız kalmıştı. yanına almak isteyeceği üç şeyin üçü birden dünyadan uzağa atılmıştı. hayata dair anlamlı olan ne varsa bi anda anlamsız kalmıştı. babam dedi saçma bi refleksle belki cam kırmasam o gece ölmezdi. ve kadını düşündü belki bu kadar üzmesem bende ölmemeye çalışan biri değil yaşayan biri olarak kalırdım diye hayıflandı. kalktı yerinden mezara gömülmek elinde değildi yatağına gitti. yatağından atıldı. yemek istemedi pek canı ama yemeye parası da kalmamıştı. konuşayım dedi. meğer tanıdığı kimse ona dost olmamıştı. hayata dair bildiği ne varsa bir günde cahil kalmıştı. kadın mı ne oldu? adama benden önce unutursun dedi. bir süre sonra adamın adını hatırlamadı… bu hikaye olacaktı güya ama sonu hiç güzel olmadı. çünkü fazlasıyla gerçeğe bulandı.
evet cancagizlarim
bilenler bilir sarı bir daktilom vardı benim hala var ama cafede duruyor.
çantalı antika hos bir görüntüsü ve bir sürü mazisi olan bir daktilo.
her şairin istediği bazı şairlerin elinde eskittigi daktilo
benim için de çok önemliydi çok guzel birinden almıştım çok özel bir şekilde.
ama ancak bende kalmasından daha çok gerçekten hak eden birine vermek istiyorum.
bir mektup yazılsın istiyorum, yanına isteyen bir hikaye bir şiir ekleyebilir. ve yazarfencelebi @gmail.com adresine e-postayla gondersin 31 marta kadar gelen yazıları mektupları okuyacam ki gelmeye başladı bile. en beğendiğim yazının sahibine hediye edecem daktiloyu. güzel yazabilene değil en içten yazdigini düşündüğüm ve daktiloyu çok istediğini anladım güzel yürekli birine vermeye calisicam kız erkek farketmez. eğer siz de bir mektup yazmak isterseniz beklerim. hayırlı geceler.
bilenler bilir sarı bir daktilom vardı benim hala var ama cafede duruyor.
çantalı antika hos bir görüntüsü ve bir sürü mazisi olan bir daktilo.
her şairin istediği bazı şairlerin elinde eskittigi daktilo
benim için de çok önemliydi çok guzel birinden almıştım çok özel bir şekilde.
ama ancak bende kalmasından daha çok gerçekten hak eden birine vermek istiyorum.
bir mektup yazılsın istiyorum, yanına isteyen bir hikaye bir şiir ekleyebilir. ve yazarfencelebi @gmail.com adresine e-postayla gondersin 31 marta kadar gelen yazıları mektupları okuyacam ki gelmeye başladı bile. en beğendiğim yazının sahibine hediye edecem daktiloyu. güzel yazabilene değil en içten yazdigini düşündüğüm ve daktiloyu çok istediğini anladım güzel yürekli birine vermeye calisicam kız erkek farketmez. eğer siz de bir mektup yazmak isterseniz beklerim. hayırlı geceler.
bir arkadaşım dedikodudaki beyoğlu reklamını gorup beyoglunu sordu tarif ettim. yan tarafındaki esintiyi daha çok beğenip oranin daimi müşterisi oldu iyi mi :d
hezarfen ahmet çelebi+ evliya çelebi+ süleyman çelebi: yazarfen celebi
(nerden bu nick diye soranlara)
hezarfen ilham kaynağım cesaretle ve onyargilara karşı duruşu inandığı şeyi kimseye bakmayarak yerine getirmesi.
evliya celebi içimdeki gezgin maceraperest ruh onun kadar olmasa da 3 yılda 40 tan fazla il gezdim
süleyman çelebi o meşhur mevlidin yazarı içimdeki din kültürü öğretmeni olma isteğinin sebeplerinden biri :)
(nerden bu nick diye soranlara)
hezarfen ilham kaynağım cesaretle ve onyargilara karşı duruşu inandığı şeyi kimseye bakmayarak yerine getirmesi.
evliya celebi içimdeki gezgin maceraperest ruh onun kadar olmasa da 3 yılda 40 tan fazla il gezdim
süleyman çelebi o meşhur mevlidin yazarı içimdeki din kültürü öğretmeni olma isteğinin sebeplerinden biri :)
İnsanlığın soyu tukeniyor.!!!!
evet arkadaşlar tukeniyor...
İnsan kavramının küçüğüne çocuk denirdi eskiden.
masumdu bir şey bilmez. İçinde saflık ve vicdan olurdu. kavga nedir bilmez kusluklerde misketi geri verinceye kadar surerdi. yargilar nedir anlamazdı. mahallede arkadaşlarıyla oynar eğlenir akşam eve çamurlu çamurlu gelip. yorgunluktan uyuya kalırdı. saklambaç oynardı koşa koşa. henüz çocukların telefon nedir bilmediği zamanlarda ama. şimdilerde 5 yaşında hatta daha kucukken elinde tablet telefonda oynanıyor çocukların mahalle arasındaki oynadığı oyunlar, paçası kirlenmeyen. dizi yara olmayan, arkadaş edinmek için sosyal medyadan istek gönderen hale donusturduk onlari. peki ya bu küçük insanlarin sonraki hale ne mi oldu. batı kültürü edindi modern diye ailelerden ve sanal alemden. buyudu genç oldu. sevgilisi olacaktı, onu da tv lerden öğrendi nasıl yaşanacağını aşkın. opusmek olmalıydı kesinlikle. sonra ilişki yasamaliydi eve gidip karşı cinsiyle yoksa anlamı yoktu aşkın. bir zar namus belirtmezdi. modern olmalıydık. yobazca şeylerdi bu. ancak çiftleşme yaşına gelince modern olmayan birini aradı hep sadece beni sevmiş olsun istendi. dis gorunusse bakti. fiziği iyi olanlar arasında aşk daha iyi yasinirmis gibi hep orada aradı aşkı. İnsan dedigimiz varlığın gençlik bölümü ne halde mı. modern artık. kız kelimesi kalması toplumda ayrımcılık oluyormuş kız demek. kimsenin yaşadığına karisilmazmis hadi eyvallah lafım olmaz benim de. be kardeşim. sen yıllarca kasli erkeklerin fizikli kızların evlerinin adresini o kadar iyi ogrendin ki aşkı bedenlerde o kadar aradin ki aldatılmak normal oldu sonra. ben yine kadın derim her kiza kadına ama senin için önemsiz olan ilişki olayını sevdigim dediğin insan yaşayınca ona da kızma o zaman. doğru yanlış belirtmesi yapmıyorum. olayın sonuçlarını söylüyorum. sonra geldik insan kavramının son demlerini oynamaya çalışan yaşlı varlığa tüm derdi yaşadıkları ve yasayamadiklarini küçük varislerine aktarma çabası içinde geceleri pişmanlık içinde yaşanılan zor bir evre. erkek cocugu varsa anlat kızları bir madde gibi kaç kizla birlikte olduysan o kadar aferin kiz evladı varsa aman sevgilin olmasın konusma insanlarla. eline çarpsa bi erkek vurur sokak ortasnda. bazen diyorum ki tüm dünya bi anda aynı anne babanın çocuğu olsa acaba ne derlerdi çocuklarına ? yine her kizla birlikte ol denir mıydı erkeklere? denmezdi sanırım ama şunu hep unutuluyor ya her kızın bir babası var her neyse insanlık ölüyor benim derdim o hemde bi uçkur uğruna. aşkı bedenlerde hapsediyor bir de en çok da bu sinirime gidiyor. bir kere insanın kalbini sev kardeşim. sevdiğin kıza birinin kizi diye bak. evlenecegin insan diye dusun mesela. gelindiğinde hakkıyla giyeceği beyaz yer birak. bedenlerde aramayı bırak aşkı. eğer öyle devam edersen. hep daha iyi bedenler çıkacak karşına. ve dünya uckuru uğruna insanlığı unutacak. ben boyle bir dünya istemiyorum asla. suriye de bir çocuk açlıktan ölüyor , kafasında bombalar patlıyor. adana da tecavüz vakası gazetede birinci sırada. bu nasıl insanlık şimdi soruyorum sizlere insanlık ölüyor ... para mal mülk birkaç hormon ugruna.cok tepki çekecek bu yazım onu da biliyorum. kimi yobaz diyecek. kimi geri kafa. umrumda mı ? İnsanlık ölürken bende araya kaynar linç edilirim en fazla. ulan çok mu zor be sevgililigi güzel yasasak vicdanlarimizi biraz kullansak mesela. yada insanları yargilamadan tanisak. afrika hariç olmasa yada. biraz kafamizi artık telefondan kaldirip etrafımızda baksak. İnsanlarla konussak. yardıma ihtiyacı olana kossak. aşkı kalpte yasasak. saygı ve empati neydi hatırlasak. cocuklarimza modernizmi açık giyinmekle değil sadece açık fikirli olmakla olduğunu anlatsak. karşı cinse obje diye bakmasak. bir gunlugune. sadece bir gunlugune. her insan oz kardesinizmis gibi yaşayın bakalım ne kadar modern oluyor dünya. ne hırsızlık kalır ortada ne cinayet ne tecavüz ne yalan dolan nede açlık dünyada. bunu yapmazsak zaten insanligin nesli kuruyacak yakinda. saygısızlık ettimse affola.
evet arkadaşlar tukeniyor...
İnsan kavramının küçüğüne çocuk denirdi eskiden.
masumdu bir şey bilmez. İçinde saflık ve vicdan olurdu. kavga nedir bilmez kusluklerde misketi geri verinceye kadar surerdi. yargilar nedir anlamazdı. mahallede arkadaşlarıyla oynar eğlenir akşam eve çamurlu çamurlu gelip. yorgunluktan uyuya kalırdı. saklambaç oynardı koşa koşa. henüz çocukların telefon nedir bilmediği zamanlarda ama. şimdilerde 5 yaşında hatta daha kucukken elinde tablet telefonda oynanıyor çocukların mahalle arasındaki oynadığı oyunlar, paçası kirlenmeyen. dizi yara olmayan, arkadaş edinmek için sosyal medyadan istek gönderen hale donusturduk onlari. peki ya bu küçük insanlarin sonraki hale ne mi oldu. batı kültürü edindi modern diye ailelerden ve sanal alemden. buyudu genç oldu. sevgilisi olacaktı, onu da tv lerden öğrendi nasıl yaşanacağını aşkın. opusmek olmalıydı kesinlikle. sonra ilişki yasamaliydi eve gidip karşı cinsiyle yoksa anlamı yoktu aşkın. bir zar namus belirtmezdi. modern olmalıydık. yobazca şeylerdi bu. ancak çiftleşme yaşına gelince modern olmayan birini aradı hep sadece beni sevmiş olsun istendi. dis gorunusse bakti. fiziği iyi olanlar arasında aşk daha iyi yasinirmis gibi hep orada aradı aşkı. İnsan dedigimiz varlığın gençlik bölümü ne halde mı. modern artık. kız kelimesi kalması toplumda ayrımcılık oluyormuş kız demek. kimsenin yaşadığına karisilmazmis hadi eyvallah lafım olmaz benim de. be kardeşim. sen yıllarca kasli erkeklerin fizikli kızların evlerinin adresini o kadar iyi ogrendin ki aşkı bedenlerde o kadar aradin ki aldatılmak normal oldu sonra. ben yine kadın derim her kiza kadına ama senin için önemsiz olan ilişki olayını sevdigim dediğin insan yaşayınca ona da kızma o zaman. doğru yanlış belirtmesi yapmıyorum. olayın sonuçlarını söylüyorum. sonra geldik insan kavramının son demlerini oynamaya çalışan yaşlı varlığa tüm derdi yaşadıkları ve yasayamadiklarini küçük varislerine aktarma çabası içinde geceleri pişmanlık içinde yaşanılan zor bir evre. erkek cocugu varsa anlat kızları bir madde gibi kaç kizla birlikte olduysan o kadar aferin kiz evladı varsa aman sevgilin olmasın konusma insanlarla. eline çarpsa bi erkek vurur sokak ortasnda. bazen diyorum ki tüm dünya bi anda aynı anne babanın çocuğu olsa acaba ne derlerdi çocuklarına ? yine her kizla birlikte ol denir mıydı erkeklere? denmezdi sanırım ama şunu hep unutuluyor ya her kızın bir babası var her neyse insanlık ölüyor benim derdim o hemde bi uçkur uğruna. aşkı bedenlerde hapsediyor bir de en çok da bu sinirime gidiyor. bir kere insanın kalbini sev kardeşim. sevdiğin kıza birinin kizi diye bak. evlenecegin insan diye dusun mesela. gelindiğinde hakkıyla giyeceği beyaz yer birak. bedenlerde aramayı bırak aşkı. eğer öyle devam edersen. hep daha iyi bedenler çıkacak karşına. ve dünya uckuru uğruna insanlığı unutacak. ben boyle bir dünya istemiyorum asla. suriye de bir çocuk açlıktan ölüyor , kafasında bombalar patlıyor. adana da tecavüz vakası gazetede birinci sırada. bu nasıl insanlık şimdi soruyorum sizlere insanlık ölüyor ... para mal mülk birkaç hormon ugruna.cok tepki çekecek bu yazım onu da biliyorum. kimi yobaz diyecek. kimi geri kafa. umrumda mı ? İnsanlık ölürken bende araya kaynar linç edilirim en fazla. ulan çok mu zor be sevgililigi güzel yasasak vicdanlarimizi biraz kullansak mesela. yada insanları yargilamadan tanisak. afrika hariç olmasa yada. biraz kafamizi artık telefondan kaldirip etrafımızda baksak. İnsanlarla konussak. yardıma ihtiyacı olana kossak. aşkı kalpte yasasak. saygı ve empati neydi hatırlasak. cocuklarimza modernizmi açık giyinmekle değil sadece açık fikirli olmakla olduğunu anlatsak. karşı cinse obje diye bakmasak. bir gunlugune. sadece bir gunlugune. her insan oz kardesinizmis gibi yaşayın bakalım ne kadar modern oluyor dünya. ne hırsızlık kalır ortada ne cinayet ne tecavüz ne yalan dolan nede açlık dünyada. bunu yapmazsak zaten insanligin nesli kuruyacak yakinda. saygısızlık ettimse affola.
(bu bir öneri yazısıdır)
önceki yazımda birinci sınıf kardeslerime biraz tecrübe paylaşmaya calismistim. simdi aklıma gelen birkaç şey daha söyleyeyim musadenizle.
1) öncelikle samsuna yeni gelip aksama kadar yurtta yatarsaniz hiçbir şey elde edemezsiniz.
2) yurtta olduğunuz zaman da kitap okuyun, sohbet edin, insanlarla tanisin
3) yurttan çıktığıniz zamanlarda kendinize okul haricinde gideceğiniz bir yer daha bulun, ilgi alaniniza gore bir yer
(İgne deligi gençlik merkezi ne gidip ücretsiz kurslardan ve egitimlere katilabilirsiniz. yada üniversitenin 50 den fazla kulübü(topluluğu) var, omütit (tiyatro) karikatur, yaşayan kütüphaneler vs vs. hepsine bir göz atmaniz gerek en azından neler yaptıklarına. bunlar da olmadı ben dağ bayır gelecem diyorsanız omüdak var dağcılık kulübü doğa yuruyusleri, zirve tırmanışları. kamplar vs yapıyor. bunlar benim gidip belirli zaman geçirdiğim memnun olduğum yerler daha niceleri vardir kim bilir. kalkın ilginiz olan yeri bulun ve aktif olun.
4) benim kuluplerle isim yok bikac arkadaşım olsun onlarla gezeyim tozayim derseniz. İnsanları tanırken hemen guvenmeyin pat diye. sonra bir yanlış bir sürü doğruya mal olmasın. her neyse arkadaş seçiminizi iyi yaparsaniz zaten. en sıkıcı yer bile eğlenceli olur. ama daha da eğlenceli olabilecek yerler bulun.
5) ayrica samsuna kadar gelmissiniz ve bence şunları yapmadan mezun olmayın.
*akdağ'da kayak*
*nebiyan dağı kamp*
*omü gölet piknik*
*vezirkopru kanyon gezisi*
*ladik de hamam*
*amasya ya trenle gitmek*
*bafra kuş cenneti gezisi*
*ordu teleferikten sonra manzaraya karşı cay sigara*
*atakum sahilde gün doğumu izle*
*sinop erfelek selalerine git*
6) yok ben arkadaşlarım olmadığı zaman ne yapacağım diyenler:
*bakku cafe* var samsunda omurevlerinde internetten adresini bulursun zaten kitap&cafe git oraya çayını ic kitabını oku
*hatta ılgın varsa dergi çıkarıyorlar bakkudergi diye yazını gönder, dergi yazarlariyla konuş.
*şiir gecelerine katıl, sinemaya git.
yok ben hala daha yurtta yatıp insanlardan kaçmak istiyorum hayatımın en güzel zamanlarini bisa harcamak istiyorum diyorsan sen bilirsin.
*** son olarak: hep o meşhur soz vardır ya(sırt çantamı alıp çekip gitmek istiyorum her şeyi arkada bırakıp ) diye. heh işte ne zaman bunalirsan yap onu. sadece sosyal medyaya yazıp bırakma. hiçbir seye ihtiyacın yok nefes alabiliyorsan. bir tek inanman ve istemen lazım. nereye istersen gidebilirsin otostopla çekinceleri ön yargıların varsa hicbirini yapamazsın. facebook tan interrail türkiye otostop grubu var girin bakın 50 binden fazla genç neler yapmis gorun. sözlerimi otostop grubunun sloganı ile bitiriyorum.
yola çık yol açık.!
(yapmak isteyen her yol açık hemde)
önceki yazımda birinci sınıf kardeslerime biraz tecrübe paylaşmaya calismistim. simdi aklıma gelen birkaç şey daha söyleyeyim musadenizle.
1) öncelikle samsuna yeni gelip aksama kadar yurtta yatarsaniz hiçbir şey elde edemezsiniz.
2) yurtta olduğunuz zaman da kitap okuyun, sohbet edin, insanlarla tanisin
3) yurttan çıktığıniz zamanlarda kendinize okul haricinde gideceğiniz bir yer daha bulun, ilgi alaniniza gore bir yer
(İgne deligi gençlik merkezi ne gidip ücretsiz kurslardan ve egitimlere katilabilirsiniz. yada üniversitenin 50 den fazla kulübü(topluluğu) var, omütit (tiyatro) karikatur, yaşayan kütüphaneler vs vs. hepsine bir göz atmaniz gerek en azından neler yaptıklarına. bunlar da olmadı ben dağ bayır gelecem diyorsanız omüdak var dağcılık kulübü doğa yuruyusleri, zirve tırmanışları. kamplar vs yapıyor. bunlar benim gidip belirli zaman geçirdiğim memnun olduğum yerler daha niceleri vardir kim bilir. kalkın ilginiz olan yeri bulun ve aktif olun.
4) benim kuluplerle isim yok bikac arkadaşım olsun onlarla gezeyim tozayim derseniz. İnsanları tanırken hemen guvenmeyin pat diye. sonra bir yanlış bir sürü doğruya mal olmasın. her neyse arkadaş seçiminizi iyi yaparsaniz zaten. en sıkıcı yer bile eğlenceli olur. ama daha da eğlenceli olabilecek yerler bulun.
5) ayrica samsuna kadar gelmissiniz ve bence şunları yapmadan mezun olmayın.
*akdağ'da kayak*
*nebiyan dağı kamp*
*omü gölet piknik*
*vezirkopru kanyon gezisi*
*ladik de hamam*
*amasya ya trenle gitmek*
*bafra kuş cenneti gezisi*
*ordu teleferikten sonra manzaraya karşı cay sigara*
*atakum sahilde gün doğumu izle*
*sinop erfelek selalerine git*
6) yok ben arkadaşlarım olmadığı zaman ne yapacağım diyenler:
*bakku cafe* var samsunda omurevlerinde internetten adresini bulursun zaten kitap&cafe git oraya çayını ic kitabını oku
*hatta ılgın varsa dergi çıkarıyorlar bakkudergi diye yazını gönder, dergi yazarlariyla konuş.
*şiir gecelerine katıl, sinemaya git.
yok ben hala daha yurtta yatıp insanlardan kaçmak istiyorum hayatımın en güzel zamanlarini bisa harcamak istiyorum diyorsan sen bilirsin.
*** son olarak: hep o meşhur soz vardır ya(sırt çantamı alıp çekip gitmek istiyorum her şeyi arkada bırakıp ) diye. heh işte ne zaman bunalirsan yap onu. sadece sosyal medyaya yazıp bırakma. hiçbir seye ihtiyacın yok nefes alabiliyorsan. bir tek inanman ve istemen lazım. nereye istersen gidebilirsin otostopla çekinceleri ön yargıların varsa hicbirini yapamazsın. facebook tan interrail türkiye otostop grubu var girin bakın 50 binden fazla genç neler yapmis gorun. sözlerimi otostop grubunun sloganı ile bitiriyorum.
yola çık yol açık.!
(yapmak isteyen her yol açık hemde)
oturun hele birinci sinif kardeşlerim bir iki şey söyleyeyim belki aklınıza gelir.
öncelikle kimse aynı hayatı yaşamıyor bende oldu diye sizde olacak değil. ama şunu unutmayın. üniversite hayatın son tatilidir diye bi lafla geldim üniye. ve öyle olduğunu da dusunuyordum. 4 yıl boyunca hayatımın en güzel zamanlarını da yaşadım en acı zamanlarıni da. aci derken. gercekten acı. sadece sevgili acısı degil. babamı kaybettim en değer verdiğim insanları kaybettm gozlerine bakmaya koyamadigim sevdiğimi kaybettm. koca bir omurdu üni benim için. yüzlerce hatta binlerce insanla tanıştım. samsuna karış karış gezmekle kalmadim. üni den önce pek il disina cikmamis biriyken unide 48 tane il gezdim. turkiyede gitmek istediğim neresi varsa gittim gordum. zengin olduğum için değil ama. zenginlerin bile sahip olamadığı zamana sahip olduğum için. ve hep şunu prensip edindim. bir hayalin varsa peşinden koş. asla denemedigin icon pişman olma. param yoktu otostopla gittim. kalacak yerim olmadı çadır kurdum. konuşacak kimsem olmadığı zamanlar oldu aldım kağıtla konuştum. en çaresiz hissettiğim anda yalnız kaldım ama yine ayağa kalktım. 4 yıl boyunca öyle bir hayat yaşadım ki bir ömre denkti. anlatmaya kalksam saatler surer. ama anlatamayacagim hiçbir şey de yasamadim çok şükür. kızları bir nesne değil benim gibi insan olarak gordum. onların da abisi babası var diye düşündüm. sevdim ama gozyasi dokse ben boğulur gibi hissederdim öyle sevdim. kısaca önünüzde bir daha asla bulunmayacak bir 4 yılınız var ve inanın hayatınızın en güzel yaşları. görmek istedgniz neresi varsa gorun. yapmak istedgniz ne varsa kimseye zarar vermeden yapmaya çalışın. hayallerinizin peşinden koşun. gunlerinizi sabah akşam peste batakta geçirmeyin. eve kız atmak için eve çıkmayın. kızlara obje gözüyle bakmayın. İnsanlarla konuşun ama dertlerine yardımcı olmak için konuşun. kimseyi kifayeti yada konuşması dili rengi yüzünden yargılamayin. edebi edepsizlerden öğrenmek zorunda kalmayın. unutmayın. bugün yaptığımız her davranış yarın çocuklarımızı yetiştirecek nesli etkiliyor. eve attiğimiz her kız, bi gelinliği çöpe attırabiliyor. ey delikanlı kardeşim. kızına nasıl davranılmasını istiyorsan öyle davran kizlara. ey güzel kız kardeşim hayatını yaşarken evlenecegin insanı da dusun. babani da anneni de çocuklarını da. kadın erkek eşit değil maalesef sen daha değerlisin. ama bu değerini ayaklar altına aldırma. her neyse ahlak bekçisi degilim ancak kendi yapmadigimiz şeyleri başkalarından bekliyoruz. her geçen gun iyice saga sola saldırıp güzel bir gelecek güzel bir nesil bekliyoruz. biz düzgün olmazsak eger. gelecek nesil insanlığı unutacak. son sözüm şudur ki hayatını yaşarken cesur ol ve insanlara saygılı ol. empati nedir iyi kavra. bir hayalin bir geleceğin olsun. bir gün ömrün kaldıysa. birine faydan. somurtkan bir yuzde gamzen olsun. biz toplum olarak her şeyi çok biliriz ama yine de bunlar aklında bulunsun :) saygısızlık ettimse affola. hayırlı geceler.
öncelikle kimse aynı hayatı yaşamıyor bende oldu diye sizde olacak değil. ama şunu unutmayın. üniversite hayatın son tatilidir diye bi lafla geldim üniye. ve öyle olduğunu da dusunuyordum. 4 yıl boyunca hayatımın en güzel zamanlarını da yaşadım en acı zamanlarıni da. aci derken. gercekten acı. sadece sevgili acısı degil. babamı kaybettim en değer verdiğim insanları kaybettm gozlerine bakmaya koyamadigim sevdiğimi kaybettm. koca bir omurdu üni benim için. yüzlerce hatta binlerce insanla tanıştım. samsuna karış karış gezmekle kalmadim. üni den önce pek il disina cikmamis biriyken unide 48 tane il gezdim. turkiyede gitmek istediğim neresi varsa gittim gordum. zengin olduğum için değil ama. zenginlerin bile sahip olamadığı zamana sahip olduğum için. ve hep şunu prensip edindim. bir hayalin varsa peşinden koş. asla denemedigin icon pişman olma. param yoktu otostopla gittim. kalacak yerim olmadı çadır kurdum. konuşacak kimsem olmadığı zamanlar oldu aldım kağıtla konuştum. en çaresiz hissettiğim anda yalnız kaldım ama yine ayağa kalktım. 4 yıl boyunca öyle bir hayat yaşadım ki bir ömre denkti. anlatmaya kalksam saatler surer. ama anlatamayacagim hiçbir şey de yasamadim çok şükür. kızları bir nesne değil benim gibi insan olarak gordum. onların da abisi babası var diye düşündüm. sevdim ama gozyasi dokse ben boğulur gibi hissederdim öyle sevdim. kısaca önünüzde bir daha asla bulunmayacak bir 4 yılınız var ve inanın hayatınızın en güzel yaşları. görmek istedgniz neresi varsa gorun. yapmak istedgniz ne varsa kimseye zarar vermeden yapmaya çalışın. hayallerinizin peşinden koşun. gunlerinizi sabah akşam peste batakta geçirmeyin. eve kız atmak için eve çıkmayın. kızlara obje gözüyle bakmayın. İnsanlarla konuşun ama dertlerine yardımcı olmak için konuşun. kimseyi kifayeti yada konuşması dili rengi yüzünden yargılamayin. edebi edepsizlerden öğrenmek zorunda kalmayın. unutmayın. bugün yaptığımız her davranış yarın çocuklarımızı yetiştirecek nesli etkiliyor. eve attiğimiz her kız, bi gelinliği çöpe attırabiliyor. ey delikanlı kardeşim. kızına nasıl davranılmasını istiyorsan öyle davran kizlara. ey güzel kız kardeşim hayatını yaşarken evlenecegin insanı da dusun. babani da anneni de çocuklarını da. kadın erkek eşit değil maalesef sen daha değerlisin. ama bu değerini ayaklar altına aldırma. her neyse ahlak bekçisi degilim ancak kendi yapmadigimiz şeyleri başkalarından bekliyoruz. her geçen gun iyice saga sola saldırıp güzel bir gelecek güzel bir nesil bekliyoruz. biz düzgün olmazsak eger. gelecek nesil insanlığı unutacak. son sözüm şudur ki hayatını yaşarken cesur ol ve insanlara saygılı ol. empati nedir iyi kavra. bir hayalin bir geleceğin olsun. bir gün ömrün kaldıysa. birine faydan. somurtkan bir yuzde gamzen olsun. biz toplum olarak her şeyi çok biliriz ama yine de bunlar aklında bulunsun :) saygısızlık ettimse affola. hayırlı geceler.
