merhaba dedikodu ailesi
eskiler bilir beni. bir dönemin hüzünlü derdeber insanı olarak bayağı aktiftim burda. adlarını bilmedigim ancak yazılarıyla bana destek olan onca kişi vardı hepsinden allah razı olsun. konuya gelecek olursam. dünyada aşık olanlardan çok acikanlar var demiş yazar. babama babalar gününde ne alsam diye düşünen de var babasının resmine bakıp keşke yaşasa da hiçbir şeyim olmasa diyen de var. babasına bağıran da. İnsan nankordur adəm kardeşlerim. nankoruz hepimiz. azıcık mutlu olduk mu unuturuz acısı olanı, acinın ne olduğunu unuturuz. mutluluk elimizden gittiğinde ise basariz feryadı vay bittim öldüm diye, oysa ne senindi ki neyi aldılar senden. sanki mutluyken hep şükür bilmisiz gibi. diyeceğim o ki. zamana bırakmak vardır ya. asla hiçbir şeyi zamana bırakmayın. zaman nehir gibi akıp gidiyor hem bir şeyler yapmak için geç oluyor hem de o nehir də önünüzə gələn ya parcalanmis oluyor yada nehrin başındaki birinin attıkları ... demem o ki her halimize şükredip mutlu olmaya , mutlu etmeye odaklanmaliyiz. bir film repligiyle vedami edeyim. (hala nefes aliyorsan , umut var demektir.)