cok mu anormalim yoksa normal olmak aptal olmakla eş anlamli mi insanlara zamana dunyaya uyum saglayamiyorum lise hayatim bilgisayar+okul arasinda gecti cep telefonum bile yoktu ve simdi magaradan cikmis gibiyim tek fark magaradayken her seyi sorgulamis her seye doymus olmam ilgimi ceken bi sey yok tum dertlerimi acilarimi kendi kendime yenebiliyorum ne bir istek ne bir hirs ne de bir hayal kaldi icimde ben olecegim gunu bekliyorum bu yuzden hicbir seyi umursamiyorum hatta uzulmuyorum hissetmiyorum

benim sadece golgem burada ben coktan öldüm

artik cok gec ve geridonus yok asla normal biri olamayacagim

19 yasindayim ama ilgimi ceken bi sey yok hirsim yok ofkem yok

olecegi gunu bekleyen bir ihtiyar gibiyim

yasitlarim arabalardan kizlardan cinsellikten otesini konusamiyorken ben tum bunlardan biktim

her sey cok bos

sinirsiz paramiz olsa bile insan mutlu olamiyor cunku varlik benlik varken mutluluk olmuyor

artik ne ask ne sevgi ne sanat ne bilim ilgimi ceken bi sey kalmadi

ben yasamiyorum bile yasayan bir oluyum

lise hayatim boyunca 3 kere sinemaya gitmekten , 3 5 ay spora gitmekten baska sosyalligim olmadi

ben hep yalnizdim

ve bu yalnizlikte her seyi sorguladim

her seyde gaflet goruyorum cehalet gaflet ve ilkellik her yerde

kendi kendime gun icinde yuruyus yapmaktan baska sosyalligim yok

herkesten ondeyim cn

asktan sevgiden ofkeden hirstan kurtuldum oldum ama yasiyorum hayat bir ruya her sey bos ve gecici her sey bir dalginlik cehalet ve gaflet hayat tek bir sey insanin kendi ilizyonu kendi hayali