eğer arkadaşlarınızla bi işe girdiyseniz ve sorumluluklarını yerine getirmiyolarsa hiç kendinizi zorlamayın bu hikayeyi anlatın çok etkili oluyor :d "bir gün yapılması gereken çok önemli bir iş ortaya çıkmış... herkes, birisi'nin bu işi yapacağından eminmiş.
gerçi işi, herhangi biri de yapabilirmiş ama, hiç kimse yapmamış.
birisi bu durumda çok kızmış. çünkü iş, herkes'in işiymiş.
herkes, herhangi biri'nin bu işi yapabilecegini düşünüyormuş.
ama, hiç kimse, herkes'in yapamayacağının farkında değilmiş.
sonunda,herhangi biri'nin yapabileceği bir işi, hiç kimse yapmadığı için, herkes, birisini suçlamış.."

ay gibi karanlıklarıma ışık tutan, dünyanın bütün kötülüklerini hatırladıkça girdiğim bunalımlarıma güneş gibi doğan güzel kadın... gel artık bana... hayatımın merkezine gir ve oraya tahtını kur... söz sana hiç isyan etmez bu yürek sana... gel artık sonsuza kadar benim ol, hayatıma anlam yüreğime neşe gönlüme sultan ol kısacası gel benim her şeyim ol güzel kadın...

artık dinlenicek bir liman bulmalıyım... negatifliklerden uzak saf huzuru barındıran bi liman... aldığım her nefeste bile bana mutluluk vericek bi yer

çoğu insan burayı kullanarak yok o kız çok güzeldi yok şu erkek böyleydi gibi paylaşımlarda bulunuyo. aradığınız şey sadece eğlence odaklıysa lafım yok ama aradığınız şey gerçek aşksa boş yere zamanınızı tüketiyorsunuz. gerçek aşkı arayarak bulamazsınız o sizi hiç beklemediğiniz bi anda bulur sizi kendinizden alır ve kendine esir eder...

bazen nereye gittiğinizi bilmediğiniz zamanlar olur ya,işte o an içinizde hangi duygular ve yanınızda kimler var bir bakın,çünkü bir yolcunun nereye yol aldığını bilmesi için çantasındakilere bakması gerekir.

yağmurda ıslandın diye,yağmur kötü diyemezsin. dünyada her şey anlamlı. sıkıntılar,problemler,engeller... sadece insanlar kendi konforu bozulduğunda savunmaya geçiyor. savunmada aşırılaştıkça anlamlardan uzaklaşıyor. kendine düşman biliyor başına gelenleri. duyduklarını,dokunduklarını,gördüklerini... gerçekten bu mu anlamları?

birileri sosyal medyadan neden onu engellemediğimi merak etmiş. ona söylemek istediğim tek bir söz var : "ben seni neden engelliyeyim güzelim sen zaten doğuştan engellisin." :)

nereye gidersek gidelim,ne yaparsak yapalım,ne giyersek ya da ne içersek içelim bitiyor. hiçbiri verdiği mutlulukla uzun süre kalmıyor. galiba bazı insanlar da öyle bizim için!

bazen bi şehir insana cennet gibi gelirken bazen cehennem oluyor ya işte en çok buna sitem ediyorum. hayat neden bir dansözün kalça hareketleri gibi bir o yana bir bu yana...

hayat neden acımasız? her yer korku ve keder ile süslenmiş. neden her şey “ez ya da ezil” savına göre düzenlenmiş. yoksa insanın böyle bir algıya sahip olması onun sömürücü anlayışından mı ileri gelir? İnsan hep ezdiği için mi, hep sömürdüğü için mi sömürüldüğünü düşünür?