eskiden siyasetten zıt fikirli arkadaşlarımızla seçim öncesi/sonrası konuşmalarımızın değeri olurdu. şimdi öyle arkadaşlarımızla seçim öncesi/sonrası aynı ortamda bulunmaya çekiniyor, normal zamanlarda normal konuşmalar bile yapamıyoruz. artık normal zamanlar da geride kaldı, çok değiştik...

seni kaybettiğim için ve asla bir kazanma şansımın olmayacağını bilip üzülüyorum, hâlâ. ne acı!

pazartesi günü boş olan öğrenci kartıma 6 tl yükletip yemekhane sırasına girdim.1 öğün 2 tl olduuna göre bana 3 gün yeter diye düşünmekteydim.derken sıra hızla ilerlemiş önümde son bir kişi kalmış o da kartı bastım çekmedi kavgası yapmaktaidi, benden rica etti sen bas ben sana parasını vereyim? tamam dedim sonuçta aynı şey. bir bastım kızın arkadaşı geçti ikinci kez bastım kızın kendisi geçti. üçüncü basmada bakiye yetersiz dedi! üvey ablalarını manikür pedikür yapıp baloya gönderen külkedisi gibi hissettim. ana fikir: yemekhane sıran geldiyse kartını bas ve geç, herkes başının çaresine baksın.

wirgina woolf'un mrs. dalloway kitabını okudum, kafam pazar yeri gibi kaynağı belirsiz sesler duyuyorum iyiden iyiye şizofrene bağladım. bi süre sonra etkisinden sıyrılabilir miyim bilmiyorum ama şu halim ziyadesiyle yıkık dökük.