hayatta en üzüldüğüm şey ; hayalleri olmayan kimseler. düşünsene elde etmek istediğin hiçbir şey yok. yarınından bir beklentin bile yok. bu durum yalnızca yaşam biçimi farklı olan 2 tip insanda görülür. 1.si paranın vermiş olduğu her şeyi elde etme gücüne sahip olan insanlarımız. 2.si ise hayal kuramayacak kadar gerçeklerin içinde yaşayan insanlarımız. en acısı da hayalin nedir diye soran birine hayalim yok benim diyen küçük yürek. bir tek hayal kurma hakkımız elimizden alınmamış diye bilirken, hayalleri elinden alınanlar da varmış. bir kez daha kızdım kendime. şükretmek için onca nimet varken, saçma sapan şeyler için alındığıma, ağladığıma ve telafisi olacak şeyler için kendimi çaresizmiş gibi hissettiğime...

o kadar yoruldum ki sınavlardan, geleceği düşünmekten. artık hayatımın emeklilik kısmına ışınlanasım var.

üniversiteye yeni başlayacak olan arkadaşlara tavsiyem :
1- okulda gördüğün herkes senin gibi omüyü kazanmış kişiler. burnun havada gezme canım.
2- lys ye çalışmaktan asosyal olmuş olabilirsin bu demek değilki ortam kuracam diye kişiliğinizden taviz vermelisin.
3- aslında hepimiz özümüzde çok ponçik değilmiyiz. kendimiz olursak kendimiz gibi birilerini kolay bulabiliriz kendimiz olalım :)