ne kadar eskide olsa eskide bırakamadıklarımız var. unutmuş bile olsan bir şarkı, bir şiir, bir film ya da geçtiğin bir sokak vardır hatırlatan. İşte o hatırladığın an dersin ki unutamamışım ulan aslında. unutamazsın ki zaten. hiçbir şeyi unutmak için yaşamazsın. unuttuğunu zanneder aslında aklında onu kuytu bir köşeye atarsın. ve sonra işte bir an gelir o en kuytu köşeden çıkar gelir yaşananlar. bir iç çekersin derinden hem de en derinden. özledim mi dersin kendi kendine. yok hayır özlediğin o değildir. özlediğin sadece yaşadıklarındır. hiç sevmediğin bir insan bile olsa özlem duyarsın geçirdiğin zamanlara. vay be ne günlerdi oysa ki dersin. ve hiç geri gelmeyeceğini bilirsin o zamanların. belki de geri gelsin istemezsin. ama sadece iç çekersin işte. sadece güzeldi be dersin ve susarsın. özlersin sadece bir tutam da olsa. kim olursa olsun bu sadece özlersin.

güvenmiyorum artık kimseye. her gelen bir bahane arıyor gitmek için. buluyor da er ya da geç. sonra hiçbir şey olmamış gibi çekip gidiyor. her giden parça çalıyor diyor ya şarkıda tam anlamıyla durum bu. her konu da aynı durum. hiç kimse çıkarı dışında sevmiyor seni. İşine yaradığın sürece varsın aksi halde yoksun onun için. arkadaşım diyorsun dostum diyorsun ve hatta kardeşim belliyorsun ama işi düşmedikten sonra umrunda bile değilsin. neden hep değer veren taraf ben oluyorum? bu çıkarcılığın farkında oluyorum her zaman. ama bir kere de arkadaşım sen beni sırf bunun için seviyorsun diyemiyorum. çünkü yapmıyorum ben. kıramıyorum insanları. ben de onlar kadar duyarsız olmak istiyorum. ama maalesef ki olamıyorum.

geçen yazımda bahsettiğim ne seninle ne sensiz dediğim; sanırım artık sensizim. zaten yalnızca arkadaşca konuşuyorduk. İkimizin de içinde vardı birtakım duygular hissediyordum ama dediğim gibi bazı engeller vardı. artık arkadaşça da konuşamayacağız. nedenini bilmediğim bir şekilde konuşmayı bitirdi. belki de hayırlısı böyledir dedim kabullendim. üzüldüm mü ? birazcık tabiki. ama olsun o da geçer. söyleyeceklerim bu kadardı pek sevgili dedikodu ailesi. hepinize iyi geceler. :)

sana söyleyemediklerimi buraya yazıyorum şimdi. he sen bunu okur musun okumaz mısın bilemem. okusan da anlar mısın ama anlama bence. omuzlarımda taşıyamayacağım bir ağırlık var. her şey o kadar güzel olabilirdi. biz çok guzel olabilirdik eminim buna. ama aramızdaki engeller ikimizi de bir şeyler için durduruyor. hiç bu kadar çaresiz hissetmemiştim kendimi. kendime engel olamiyorum. keşke çıkarsam seni kolayca hayatımdan ama yok. daha yeni tanıdım ama hayatımın bir parçası oldun. ama işte aramızda o bize engel olan durumlar. anlayacağın ne sensiz yapabiliyorum ne seninle. oku bunu oku vay be de. ama ne olur anlama bu yazının sana olduğunu ve benim kim olduğumu.