çok yorgunum.yaşıyormuş gibi yapmaktan, başkaları mutsuz olduğumu anlamasın diye mutlu görünmekten, gözyaşlarımı içime akıtmaktan, etrafımdaki insanları mutlu etmek için kendi mutluluğumu hiçe saymaktan. en kötüsü de değer verdiğim insanların ihtiyacım olduğunda yanımda olmaması.yaşama enerjim kalmadı.

bir haftadır uyku düzenim bozuk.gece geç saatlerde uyuyup öğlen 1 gibi uyanıyorum.erken olan derslerimi de kaçırıyorum tabi.uyku hapı kullanmayı düşünüyorum artık.4 gündür yurtta tıkılıp kaldım.kalabalık ortamlardan olabildiğince kaçmaya çalışıyorum.sahile çıkıp biraz hava alıyım diyorum sonra kalabalıktır diye vazgeçiyorum.bu aralar çok dengesizim.psikoloji okuyan arkadaşım sosyal fobim olduğunu söylemişti.bugün araştırdım gerçekten sosyal fobim varmış.ne yapacağımı nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum.dertleşecek arkadaşım sırdaşım bile yok.İçime atmaktan da yoruldum.ama buraya yazınca rahatlıyorum.

"en adaletsiz yargı önyargıdır." sözü çok doğru.tanımadığım insanların 40 yıllık düşmanım gibi davranmasından bıktım.sabretmekte bir yere kadar.hayattan soğuttular.

bu gün durakta beklerken bi teyze geldi yanıma elinde sure kitabı, cevşen, anahtarlık felan vardı."kızım yardım et "dedi ben düşünürken tekrar konuştu "kızım dilenmiyorum ekmek paramı kazanıyorum" dedi.o kadar kötü oldum ki.anahtarlık aldm.70 yaşının üstündeydi tahminim.o yaştaki teyzeler sıcacık evinde otururken o teyzenin ekmek parası kazanmak için sokaklarda dolaşması adalet mi ?

bugün bi boşvermişlik bi halsizlik var üzerimde.etüt odasına indim ama hala ders çalışma isteği yok.vizelerin yan etkileri işte bütün enerjimi sömürdü😞

yarın üç tane sınavım var.sabahlar olmasın diye acı kahve içiyorum(tavsiye etmiyorum bitsin artık bu vize çilesi.

vizelerin başlamasıyla benim gereksiz heyecanlanmalarım da başladı.el titremesi ve çalıştıklarımı unutmakta ayrı bir ironi tabi. vizelerde herkese başarılar😊

kaç gündür eve gidecegim günü yani yarını iple çektim.şimdi yarın olmasın o valizleri nasıl taşıycam derdşne düştüm.