omü dedikodu yu üç senedir takip ediyorum.burdan tanışıp da çok iyi anlaştığım birçok arkadaşım oldu. ee haliyle binlerce mesajın nerdeyse tamamını okudum. ama aklıma takılan bişey var. neden herkes "genellikle'' mutsuzluklarını paylaşıyor? geçmişi unutamayanlar, sevip kavuşamayanlar, sevdiğine açılamayanlar, özleyenler, yaşadıklarını unutmaya çalışanlar, yalnızlıktan sıkılanlar vs. kabul etmeliyim ki insan buraya yazınca rahatlıyor. ama insanın hayatında yazacak hiç mi güzel bişeyi olmaz? hiç mi mutlu olmaz hayatı boyunca? buraya yazılanları okumaya başlıyorum. bazen üst üste o kadar olumsuz şeyler yazılıyor ki ben bile üzülüyorum okurken. sanki kendim yaşamış gibi hissediyorum. diyeceğim o ki acıyı paylaşmayı öğrendiğimiz gibi mutluluğu da paylaşmayı öğrenelim. mutsuzluğa biraz mola..

çünkü insansın yaşamasının amacı mutlu olmaktır. mutlu olmak olması gereken olduğu için pek konusu olmuyor bence tabi. mesela 100 metreyi 10 saniyede koşman gerekirken 14 saniyede koşarsan o hıza sevinmezsin ama aradaki 4 saniye senin için mutsuzluktur.

8 yorum daha var, göster