dün atakent sahilinde tamamen telefona odaklanmış şekilde yürüyorum. kolumun tutulup ''aşkım nerde kaldın ya'' gibi bi cümle duymamla aklımdan geçen ''ben ne zaman sevgili yaptım abi benim niye haberim yok gibi'' saçma sapan cümleler içinde çocuğa hayretle bakışım saniyeler içinde oldu. çocuk kendini toparlayıp özür dileme cümlelerini sıralarken 'yürüyen bir parfüm şişesinin' noluyo burda diye sinirli sinirli üstümüze yürümesiyle o an anladım ki seneler sonra varlığından haberim bile olmayan ikizimi buldum :d kızla saç modelimiz bi aynı ya çocuğa hak vermemek elde değil :d tamam insan insana benzer de bu kadar da benzemez herhalde :d kızı sakinleştirmek biraz zamanımızı alsa da güzel anıydı..

@heymama hahahah alemsin ya şoka girdim o sırada onu düşünecek halim yoktu :d

1 yorum daha var, göster