İki gün önce burda birini unutmak istediğimden, çok acı çektiğimden falan bahsetmiştim. bana yardımcı olmaya çalışan herkese çok teşekkür ederim. dün gece bi karar verdim. aslında sabaha kadar sorguladım bu kararımı ama son noktayı koydum artık. bi kitap yazıcam ve bittiğinde ona hediye edicem. hiçbi beklentim yok ondan. ama belki okuduğunda beni suçlamaktan vazgeçer...

kalbe söz geçmiyo lafının fiziksel örneğiyim ben. başkaları bana yol gösterdiğinde tamam diyorum haklılar artık böyle yapmalıyım. ama gel gör ki karanlık çöküpte başımı yastığa koyduğumda herşey başa sarıyo. göğüs kafesimin içinde bi kuş çırpınıyo sanki, korkuyorum. evet tam anlamıyla korkuyorum. neden ve neyden korktuğumu bilmeden sadece korkuyorum. bu çok saçma

7 yorum daha var, göster