gençlik öyle bir yazdır ki ne yurt ne ev ne oda yalnızca gökyüzü yeter insana... belki de odanın üstümüze üstümüze gelmesi bundandır kim bilir nefeslerimizin kesilişi umutların tükenişi ansızın beliriveren ağlama hissi... ama görünce gökyüzünü açınca pencereyi duyunca kuş cıvıltılarını o toprak kokusunu çekince içine şükredecek ne kadar çok şey var deyip içindeki körelen duygular yeniden yeşerir tam da yeşermenin mevsiminde... daralan ruhumu dize getirmenin rahatlığıyla yazdığım bu yazıyla hepinize iyi geceler...😊✋

aslinda haklisin hayat baktigimiz acidan ibaret.karanlik taraf iti taraf iyi dusunme kotu dusunme hepsi bu

4 yorum daha var, göster