İçini dök diyorsun, dökeyim.şu an berbat bir haldeyim.bütün geceyi ağlayarak geçirdiğim için gözlerim acıyır, bakamıyorum..sebebi ne mi? aslında bir sürü sebep var. birazcık mutlu olunca bin kat burnumdan gelmesine hala alışamadım.okulum bitti ne halt edeceğimi bilmiyorum, atanma ümidim zaten yok. maddi manevi çökmüş durumdayım. beceriksiz, bir halta yaramayan birinin tekiyim. kendime bu kadar hakaret ettiğim yeter mi? yetmez. her şeyin sorumlusu ben değilim elbette.en başta beni anlamayan, benimseyemediğim ailem sonra sistem, tanıdığım yanlış insanlar. ama en büyük suçlu benim. niye mi hala aptal gibi başkalarının mutluluğunu düşünüp aman onlar üzülmesin diyerek yaşıyorum. kendime değer vermiyorum. sevgilim her zaman her durumda yanımda oldu ardım sıra ona da eziyet ettim.katlandı, öf demedi hiç.her derdimi kendi derdi gibi sahiplendi. zaten o da olmasa şu berbat hayata devam edebileceğimi düşünmüyorum.yüzümde ufacık bir tebessüm oluşsun diye dünyaları vermeye hazır olan adam, iyi ki varsın.sen olmasan tutunacak bir dalım, hayata dair bir umudum kalmazdı.tek korkum senin de değişip bir gün beni yalnız bırakman..

belki de haklısın @odin yavaş yavaş, sindire sindire yaşamak lazım. fakat başkalarının da beklentileri oluyor bizden.en başta aile. İş bul, para kazan.bunca rmek boşuna mıydı? şeklinde başımızın etini, ömrümüzü yiyen insanlar var.yanlış yönlendiren insanlardan bahsediyorum. bizi bu kadar hızlı yaşamaya iten şeyler, insanlar olduğu sürece devam edecek bu sorun hepimiz için. her şey elimizde diye avunuyoruz ya hani bazen keşke gerçekten öyle olsaydı.
lakin yine de tutunuyoruz.cem karaca'nın dediği gibi "ümit gönlümün ekmeği, umar ha umar."

30 yorum daha var, göster