teyze olmak için benim kadar sabırsızlananı yoktur herhalde. şuan. ablam yanımda ve aman birşey olacak mı diye ödüm kopuyor. daha bebişi 6 haftalık ama olsun. o heyecan başka birşey yaa. eğer 7-5 aylık bebeğini düşürmeseydi belki de şimdi çoktaaan teyze olmuş olacaktm. ama hayıtlısı bumuş demek ki

neden hayat bizle oyun oynarmışcasına acımasız ki. tamam ben halimden mutluyum ama ben herşeyin en iyisini hep onun için istedim kii... benim hakkım değildi omüde okumak. ben omun gibi oturup çalışmış değilim. o her gün canını dişine takıp çalıştı. ama ne oldu? o değil ben kazanıp geldim omüye. mutlumuyum evet. ama onun kazanamaması zoruma gidiyor. bir beddua yüzünden. İnsan sevdiğine beddua eder mi demeyin. öyle değil . hemde hiç değil. ama keşke etmeseydim de simdi beraber okusaydık... onun yanımda olmasını o kadar istiyorm ki.. umarm bu sene kazanıp gelirde bende vicdan azabından kurtulurum. üzgünüm. çok üzgünüm... 5 yılımı verdiğim sevgilime beddua ettiğim için...